تئاتر (120-007)

(نمایش)

گاهی اوقات واقعیت بیرونی، اندیشه ای را در اندرون می سازد و گاهی نیز اندیشه ای اندرونی، واقعیتی را در بیرون سبب می شود. تئاتر پدیداری از شق دوم است. اکثر افراد گمان می کنند که آدمی از سر تفنن یا هر علت دیگری به اختراع تئاتر پرداخته است! اما این حقیقت ندارد.

وجود آدمی در درون چیزی جز یک تئاتر دایمی نیست و سپس آدمی خواسته که پرده هایی از این تئاتر درونی را در برون از خود برای دیگران به نمایش گذارد. به این ترتیب، هنر تئاتر چیزی نیست جز به تصویر کشیدن اندیشه هایمان بغایت حالت ممکن برای دیگرانی که راهی به اندرون ما ندارند. تئاتر هنری بقچه وار است که تمامی هنرهای دیگر را در دل خود داشته و می پروراند.

تئاتر یکی از قدیمی ترین هنرهاست و صد البته که متعالی ترین آن ها! تماشای تئاتر (و شکل مدرن آن یعنی سینما) تماشا و یا بهتر است بگویم، تجربه ی مجموعه ی ذهن – روانِ دیگران است. تفکر آدمی چیزی جز کارگردانی کردن یک سری تئاتر در صحن تماشاخانه ی ذهن بیشتر نیست؛ از اینرو تماشای تئاتر می تواند در فکر کردن به آدمی کمک کند. یک تئاتر خوب بیش از صد کتاب خوب می ارزد…

{تئاتر یعنی تفکر و تفکر یعنی تئاتر. تئاتر نوعی زبان برای انتقال فهم هاست.}