سن که بالا می رود، خیلی از حواس آدمی سر به افول می گذارد. یکی از مهمترین این قسم ضعف ها، ضعف دید افراد است. قرن هاست که ما قوانین اپتیک را کشف نموده و از آن برای ساختن عدسی ها بهره گرفته ایم. این عدسی ها سپس در فنآوری بدوی عینک بکار گرفته شده و بدین سان مشکلات دید خیلی از انسان ها برطرف شده است.
اطبا به افراد زدن عینک را توصیه می کنند. آن ها بر این باورند که نزدن عینک در طولانی مدت به ضعیف تر شدن چشم ها خواهد انجامید زیرا که چشم پس از برهه ای تلاش و شکست خوردن در دید شفاف، به این ضعف عادت کرده و فرد نیز به ندیدن های نسبی خود خود می گیرد.
از طرف دیگر می شنویم که افراد گمان می کنند که با زدن عینک چشم خود را در خلال زمان ضعیف تر خواهند کرد و این مسئله ریشه در تنبل شدن چشم ها در اثر عادت کردن به دیدِ با عینک دارد.
خیلی عجیب به نظر می رسد. در این دیلما، هم زدن عینک منتهی به ضعیف شدن چشم ها خواهد شد و هم نزدن آن! پس چه کار باید کرد؟! اگر هر دو به ضعیف شدن منتهی می شوند، پس بهتر نیست اصلا عینک نزنیم؟! اما نکند بدون عینک (مثلا در یک بازه ی یکسان) چشم ما به میزان بیشتری ضعیف شود؟!
من به گمانم چاره ی این مشکل را یافته ام. ما همواره می بایست که برای اصلاح دید خود از عینک استفاده کنیم، اما شماره ی این عینک می بایست اندکی از ضعف چشم ما کمتر باشد تا علیرغم اصلاح نسبی دید، چشم را توامان برای دیدن شفاف تر تحریک کرده و بدین سان از ضعیف تر شدن آن جلوگیری کند. این نظر من است.
نظر جالبی ست.به نوعی در اثر القا و تحریک بمدد یک ابزار،میتوان به ماسبق سلامتی رسید.
من نیز موافقم.
با سلام
مسئله دوربینی برای من که خیلی دردسر ساز شده و خیلی تلاش کرده ام که با عینک برطرف کنم ولی مشکل اینه که برای خواندن باید از عینک استفاده کنم و برای دیدن محیط و افراد اطرافم باید آن را بردارم که از این کذاشتن و برداشتن خوشم نمیاد. از عینکهای مطالعه با فریم باریک که میتوان اطراف را از بالای عینک مشاهده کرد هم خوشم نمیآید و آخرین راه حلی که به فکرم رسید این بود که از عینکهای معمولی با لنز دوگانه که هزینه بالایی هم داشت استفاده کنم به این شکل که پایین لنز برای مطالعه مناسب هست و بالای آن برای دیدن اطراف ، تنها مشکل اعوجاجی هست که در حد فاصل دو منطقه لنز بوجود می آید که به آن عادت کردم. ولی باز برای کار با کامپیوتر و خواندن نتهای موسیقی از روی استند دفتر نوت دچار مشکل هستم چون باید سرم را خیلی بالا بگیرم.
خلاصه مطلب مشکلم کاملا حل نشده و تنها امیدم به پیشرفت علم پزشکی برای درمان پیر چشمی هست.
سام گرامی!
خیلی خوب توصیف نمودید…
سپاس بابت وقتی که می گذارید.