گاهی جریانی در زندگی آدمی می آغازد و این جریان در خلال تکوینش وسعتی زیاد پیدا می کند جوریکه حتی هدف اولیه گم می شود و جریان به چیزی متفاوت از آنچه که اول بود متحول می گردد. بعضا شدت تفاوت ها آنقدر زیاد است که مشکل بتوان تشخیص داد که آنچه هم اکنون رقم می خورد، همان چیزی است که مثلا چند سال پیش، مسئله ی ما بوده است.
اگر جریان مزبور جریان پسندیده ای باشد که معمولا تغییر و تحولاتش مطلوب ماست و در طولانی مدت بهره های زیادی عایدمان می کند، اما اگر جریان مزبور جریانی منحوس باشد (که بیشتر این قسم جریان ها در این نوشتار مدنظر من است) آنچنان متحول می گردد که ما نمی دانیم برای مرتفع ساختن آن باید از کجا شروع کنیم.
هرچه تلاش می کنیم که راه حلی برای مصائب حادث آمده پیدا کنیم، کامیاب نخواهیم شد و این از آن جهت است که جریان مزبور آنچنان تغییر ماهیت داده که شناختنش به این راحتی ها محقق نمی گردد. در این دست موارد می بایست که هوشمندی به خرج داد. می بایست تلاش نمود که خط جریان مزبور را از جایی در گذشته بیرون کشیده و به سرنخ ها رسید.
اگر جریان مزبور مثلا شکل گیری یک عادت بد در آدمی باشد، باید فهمید که در گذشته این عادت به چه شکلی در نهاد ما شکل گرفته است. سپس باید به شکل اول آن ها رجوع کرده و با فراهم نمودن شرایطی، خود را از آن قسم عادت مبری ساخت تا در اثر این تبری جُستن، جریان مزبور بالاخره جایی در آینده از پهنه ی زندگی مان رخت بندد.
