پیام آوران عصر عقل و تجربه (020-009)

اگر جایگاه شکر در شکردان است، اگر جایگاه رخت و لباس در کمد است، اگر جایگاه پول در گاوصندوق بانک است، آنگاه جایگاه حقیقت نیز در آزمایشگاه است و لاغیر. برای آنکس که یک جهان بینی دانش محور دارد، برای آنکس که مایل است واقعیت را به تمام معنا تعریف کرده و به حقیقت پسِ آن نایل آید، آزمایشگاه معبدی است که در آن شانس ملاقات با ایزد خود را خواهد داشت.

آزمایشگاه برای آنکس که دانش را راهِ مستقیم خود می داند، فضایی مقدس است. چنین فردی به قصه ها وقعی نمی نهد. برای او تجربه پذیری و تکرارپذیری اصولی حقانی اند. او عقل و تجربه را کانال اتصال خود به وادی حقیقت می داند. او یک پیام آور است: پیام آوری در عصر عقل و تجربه. این پیام، پیام ویژه ای است. این پیام فرصت را به شنوندگانش می دهد که در باب درستی و نادرستی اش به یک شیوه ی قابل اتکا مجهز گردند.

با علم به این مسایل، آزمایشگاه هم مکان ویژه ای است. محراب آزمایشگاه این فرصت را به ما می دهد که واقعیت را بشکل کنترل شده ای مورد مطالعه قرار داده و آن را از جنبه های مختلف مورد آزمون قرار دهیم. نهایتا واقعیت در برابر متد آزمایشگاهی  و اراده ی محقق سر تعظیم فرو آورده و از سر این خم شدن، حقیقت در پشت سر آن لخت و عور رخ می نماید.

آزمایش دری است به سمت معبد حقیقت و با بیان فلسفی، حقیقت با این معنا عملا همان راه حل برخورد قاطع با واقعیت مسئله است که تنها از دست این پژوهشگران پیام آور بر می آید. پیام آوران عصر عقل و تجربه به آزمایشگرانی می مانند که با عقل خود سرزمین های تجربی را کاویده و پیامی را بشارت می دهند که ذاتا حقانی است.

11800

{هنگامیکه صحبت از علم می شود، عده ای گمان می کنند که منظور ما مجموعه ی داده های علمی است که همگی نسبیِ مکان و زمان تحقیق بوده و ضمن اِبطال پذیری موضوع فرگشت دایمی اند. خیر! منظور از علم، روش علمی است. منظور از علم “روح حرکت علمی” است که مبتنی بر عقل خلاق و تجربه ی عینی بشر تلاش می کند که قوای شناختی آدمی را در انطباق حداکثری با واقعیت پدیدار قرار دهد. بی شک، تنها مدل های حاصله از چنین رویکردی قادر خواهند بود که آدمی را در راستای شناخت و پیش بینی (بهتر و بهتر) جهان در گذر زمان مددرسان باشند.}