در زندگی تک تک ما کوچکترین چیزهایی وجود دارند که توجه ویژه‌ای به آنها نداریم مادامیکه هستند؛ اما کافیست که در بودن آنها اختلالی حادث گردد، آنگاه تازه خواهیم فهمید که چگونه یک مسئله ی ساده می‌تواند تمامی جنبه‌های زندگی ما را تحت الشعاع خود قرار دهد. در تجهیزات مصنوعی نیز همین گونه است. یک ماشین چاپگر به عظمت یک اتاق با نبودن یک سیم اتصال به منبع برق و یا یک چرخدنده ی کلیدی کار نخواهد کرد.
هرچقدر هم نظامی بزرگ باشد، یک جزء کوچک تمام هستی آن را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. یک اندام دو متری با یک درد دندان ۲ سانتیمتری تمام آرامشش از میان خواهد رفت. یک خواب ساده ی شبانه اگر به مشکل برخورد، تمام زندگی و لذت های مرتبط با آن رنگ می بازد. فردای روزی که شب گذشته اش نتوانسته که بخوابیم، یک روز بی فایده است حتی اگر اتفاقات خوشی برای ما در آن روز رقم بخورد. یک خواب ساده که گویا هیچ کس توجه ویژه ای به آن ندارد با مختل شدن خود کلیت این نظام وجودی را به باد فنا خواهد داد.
پیشتر هم گفته بودم که خوشبختی همین کوچکترین چیزهاست. اگر این کوچکترین ها فراهم باشند آنگاه ما میتوانیم خود را خوشبخت قلمداد کنیم. این یک خطای سترگ فکری است که گمان می‌کنیم خوشبختی ایده ای کلان است. نه!!! من خوشبختی را مفهومی مینیمال قلمداد می کنم: یک انسانِ آسوده خاطر که در شب هنگام یک‌سوم روز را آرامِ آرام می خوابد… مطمئنا او خوشبخت است.
دی‌داد
12075
