مکالماتی که انسان ها بشکل روزانه با یکدیگر ترتیب می دهند از نظر درجه و میزان اهمیت به سه سطح کم اهمیت، دارای درجه ی اهمیت متوسط و بااهمیت تقسیم می گردند. این مکالمات می توانند به فراخور اهمیتشان واردآورنده ی فشار روانی به افراد درگیر مکالمه باشند. طبیعتا هرچقدر اهمیت مکالمه ای کمتر باشد، فشار وارد شونده بر مکالمه کنندگان کمتر خواهد بود و هر چقدر مکالمه ای مهمتر تلقی گردد، این فشار رو به فزونی خواهد داشت.
تحقیقات نشان داده اند که آدمی در مکالمات مهم بطرز ضعیف تری عمل کرده و هر چقدر مکالمه ای بااهمیت تر و خطیرتر باشد، احتمال اینکه پیغام طرفین درگیر در آن به درستی انتقال پیدا نکند، بیشتر خواهد بود. این خیلی عجیب است که آدمی آنچه را که اهمیت دارد، خراب کرده و آنچه را که اهمیت چندانی ندارد، بدرستی به انجام رساند.
اگرچه این فکت عجیب بنظر می رسد اما آن بسادگی ریشه در یک مکانیسم روانی دارد. ما آنچه را که در آن تسلط نداریم در مواقع مواجهه با استرس بدرستی به انجامش نخواهیم رساند. اینکه تعداد زیادی از افراد، مکالمات مهم را بشکل نادرستی انجام می دهند، ریشه در این مسئله دارد که آن ها در مکالمه برقرار کردن ضعیف هستند. ضعف در مواقع پراسترس نتیجه ی مشخصی دارد و نتیجه نیز تنزل کیفیت انجام آن عمل است.
توصیه می کنم که همگان با مطالعه و تلاش مستمر سعی کنند که بر ضعف های خود در گفتگو فایق آیند تا مکالمات مهم را به ضرر خود و مخاطب به بیراهه نکشانند.
دی‌داد
12094
