یکی از فاکتورهایی که نشان می دهد فردی قابل اعتماد است، نحوه ی مدیریت کردن حساب و کتاب های مالی اش با دیگرانی است که با ایشان بده بستان های کسب و کارانه دارد. اگر کسی از نظر مدیریت روابط مالی اش با دیگران فرد قابل اطمینانی باشد، او شخصی است که در بسیار موارد دیگر می توان بر روی وی حساب کرد.
برعکسِ این گزاره نیز صادق است یعنی آنکه به حساب و کتاب هایش با دیگران بی اهمیت است، در سایر حوزه ها نیز فرد چندان مطمئنی نیست. در این میان آنانی که هرگز مایل به قرض گرفتن وجوه مالی از دیگران نیستند (بشرط آنکه خودشان در قرض دادن به دیگران فرد خسیسی نباشند)، جزء اخلاق مدارترین انسان های عوام این پهنه ی خاکی اند. آنان تمایلی به قرض گرفتن از کسی ندارند زیرا بعلت وجدان بیدارشان حاضر نیستند که روزی در نزد دیگران فرد بدقولی به حساب آمده و یا اینکه شرایطی را مهیا کنند که اطرافیانشان دچار زحمت گردند.
من قبلا در نوشتار «پول و اخلاق کسب و کارانه» نشان داده بودم که کاسبان خوشنام و موفق معمولا انسان های اخلاقمداری هستند زیرا که کسب اعتبار از فضای کسب و کار نیازمند پرورش دو جین خصلت پسندیده در نهاد فرد است و بدون وجود این خصلت ها، اعتباری در کار نخواهد بود.
پول متاسفانه در زمانه ی ما شاقول اعتبار در نزد عوام شده است، اما با این وجود اگر کسی از راه درست و اخلاقی (البته در یک جامعه با قوانین عادلانه و مشخص) متمول شود، او فرد قابل اطمینانی است زیرا که توانسته در حوزه های مرتبط با بده بستان های مالی سر قول و قرارهایش با دیگران پایبند بماند و بی شک چنین افرادی شایسته ی تکریم هستند…
12240
