چند توصیه به رهبران آینده (201-010)

هفت توصیه برای جوانانی که به دنبال تحقق رویاهای مهم زندگی شان هستند:

یک) ناامیدی را خط قرمز خود قرار دهید. امید پس از سلامت جسم و روان یحتمل ارزشمندترین دارایی شما باشد. صدالبته که منظورم یک امید سازنده و علمی است، نه امیدی که بموجبش تن به هر خواری و خفتی بدهید.

دو) فقط به خودتان پناه برید. هیچ کس در زمین و آسمان موظف به یاری دادن به شما نیست. اگر بدانید که دیگران خودشان چقدر محتاج یاری هستند، هر آینه بجای یاری گرفتن به دنبال یاری رساندن خواهید بود.

سه) از عصیان در برابر هرآنچه که عُرفی و رایج است، نهراسید. من شخصا از واژه ی عُرف بشدت بیزارم زیرا که این مفهوم همواره دستاویز انسان در راستای توجیه بلاهت های خود بوده است.

چهار) از اینکه دشمنانی داشته باشید که از شما متنفر باشند، استقبال کنید. اگر دیدید که در برهه ای طولانی همگان شما را دوست می دارند، بدانید که یا چیز اصیلی عرضه نکرده اید و یا اینکه مدت هاست مرده اید.

پنج) پایبندی به اخلاقیات انسانی را در صدر اولویت ها قرار داده و از انجام کاری که با قوانین وجدان بیطرفتان جور نیست، پرهیز کنید.

شش) هیچ راهی جز عقل و تجربه ی خودِ بشر برای سعادتمندی وجود ندارد. عقل و تجربه ی بشری و جریان تکوین آن را تکریم نموده و از خرافات روی برگردانید.

هفت) نقش ارزش افزوده ی جهان را بازی کنید. هر آن از خود بپرسید که در این لحظه جهان چگونه با وجود من به جای بهتری مبدل می شود؟ بی درنگ آن کار را انجام دهید.

این توصیه ها صدالبته که برای همگان (و نه صرفا جوانان) کاربست پذیر هستند.

12404