گونه ی ما یعنی گونه ی هوموسپی ئنز تقریبا دویست هزار سالی است که بر روی کره ی زمین زندگی می کند. این گونه دوره های تاریخی متفاوتی را از سر گذرانده و تقسیم بندی های اختصاصی خود را نیز داراست اما شکل مدرن آن که بسیار به انسان امروزی یعنی انسان هوشمند شهرنشین نزدیک است، قریب به 50 هزار سال است که بر این کره ی خاکی زیست داشته است.
طبق تخمین هایی که با روش های علمی صورت می پذیرد، تقریبا چیزی قریب به 108 میلیارد از اعضای این گونه تابحال (سال 2018) به دنیا آمده اند. اعضای این گونه را براحتی می توان انسان نامید. پس 108 میلیارد انسان تابحال (اواخر سال 2018) زاده شده اند. در حال حاضر طبق سرشماری های سال گذشته، جمعیت کره ی زمین قریب به هفت و نیم میلیارد نفر است. پس تمام آنچه را که ما انسان حال حاضر می نامیم چیزی در حدود هفت درصد تمامی انسان هایی است که تابحال (ولو یک روز) زنده بوده اند.
مطالعات علمی نشان می دهند که رشد جمعیت رو به کاهش است. کاهش رشد جمعیت نسبتی مستقیم با آگاهی انسان دارد. ما در نقطه ی خاصی از تاریخ بشر هستیم. جمعیت رو به کاهش است و ما بنوعی در قله ی جمعیت انسانی قرار گرفته ایم. البته در دهه های پیش رو جمعیت اندکی از هفت و نیم میلیارد بیشتر خواهد شد اما این کره ی خاکیِ آبی رنگ هرگز جمعیت های بسیار بیشتر از این هفت و نیم میلیارد انسان را به خود نخواهد دید.
ما در نقطه ی ویژه ای قرار داریم زیرا که احتمالا کمتر از هر دوره ی دیگری «این انسانِ آگاه» تنهاست. البته تن هایی در اطراف ما هستند که نمی دانم بتوان آن ها را علاج تنهایی دانست یا که خیر…
12412
تنهایی بهتره چون ( از تن ها بلا خیزد)