همه ی ما لازم است که در زندگی به چندین ارزش انسانی پی برده و آن ها را در تمامی مواقع مدنظر داشته باشیم. ارزش های ما نوک هرم جهان بینی ما را می سازند. در طبقه ی وسط با اصول سر و کار داریم و قاعده ی هرم نیز مجموعه و انبان رویه ای ماست. رویه های ما لازم است که در راستای اصول ما بوده و اصول نیز به سمت ارزش های انسانی فوق الذکر نشانه می روند.
ما در تمامی کنش ها و واکنش های خود لازم است که ارزش های خویش را مدنظر قرار دهیم. اگر مهربانی برای کسی ارزش است (نکته: البته تمامی ارزش ها مسایلی متعادل هستند و این یعنی اینکه مهربانی غیرمتعادل، افراطی و منفی نمی تواند که ارزشی نزد انسان باشد)، آنگاه او لازم است که به رویه هایی در چارچوب اصول برای نیل به این ارزش خاص در زندگی مجهز باشد.
برای او در زندگی (محض مثال) اصلی وجود دارد که بخواهد در حق اعضای خانواده و دوستان خود (بدون درخواست ایشان) مهربانی هایی به خرج دهد. این اصل برای او بدین ترتیب رقم می خورد که بخواهد بشکل غیرمستقیم از احوالات اطرافیان خود باخبر شده و در صورت مطلع شدن از مشکلات ایشان در جهت حل این مشکلات (بدون درخواست خودشان) اقداماتی ترتیب دهد. اکنون او لازم است که رویه هایی درون فردی برای این اصول بینافردی دست و پا کند.
محض مثال او رویه هایی برای خود می چیند که کسب اطلاع از زندگی اطرافیان اینگونه باشد و یا آنگونه نباشد و اینکه چگونه این مشکلات حل شوند. در این مثال خاص، رویه ها در راستای اصول هستند و این اصول نیز تحقق ارزش های فرافردی وی را تضمین خواهند نمود و خروجی این سیستم همان یکپارچگی وجودی انسان است.
12447
