بین ذرات نیروهای مختلفی در حال رد و بدل هستند. یکی از این قسم نیروها، نیروی جاذبه و یا دافعه ی بین ذرات با بارهای الکتریکی مختلف و یا مشابه است، مثلا بنحویکه 2 بار مشابه همدیگر را دفع می کنند. در این نوشتار، تلاش من آن است که نشان دهم، نیروی دافعه در عین حال نیروی جاذبه است و بالعکس.
ادامه ی نوشتار درخواستی را در پیوند (لینک) زیر بخوانید:
فرض نهفته در مقاله نهایتِ راه ها (040-003) اینست که کیهان “بسته” است. و این فرض مورد اتفاق نیست. نظریات دیگر کیهان را “باز” فرض میکند. پس نمیتوان مدعای مقاله را تعمیم داد.
حجت
حجت گرامی، مسئله ی خوبی را مطرح کردید. شاید با یک مثال قادر باشم که این مسئله را بهتر توضیح دهم. با قیاس نمودن کیهان به کره ی زمین، می توان به برون رفتی از این مسئله امید داشت. وقتی دو متحرک بر روی کره ی زمین، یکی به غرب و دیگری به شرق می روند، اگرچه در ظاهر امر در حال دور شدن از هم در راستای دو بردار واگرا هستند، اما از سمت دیگری کره ی زمین در حال نزدیک شدن به هم می باشند. مسئله ی فوق در رابطه با کلیت کیهان نیز صادق است. کیهان لبه ای ندارد و این بدان معناست که پیش رفتن در کیهان ما را به جایی می رساند که حرکت را از آنجا آغازیده ایم. با سپاس فراوان از ارایه ی دیدگاهتان… منتظر نظرات بعدی شما نیز هستم.
غیر قابل اجرا در گوشی