پول از آن دست مقولاتی است که بسیار نکوهیده شده است. این نکوهش عمدتا از جانب افرادی بوده است که به اسم اخلاق به مذمت پول پرداخته و آن را از هر نظر ترور کرده اند.
پول در نظر ایشان واقعیتی پلید است که مهمترین سهم را در دور ساختن انسان از اخلاقیات داراست. من خود اگرچه باوری به پول ندارم و معتقدم که این مسئله می بایست از زندگی انسان ها در آینده حذف شده و جای خود را به ثروت و اعتبار اجتماعی دهد، اما جا دارد که در این جا از نوع خاصی از اخلاق صحبت کنم که در آن پول نقش ویژه ای داراست: اخلاق کسب و کارانه!
اگر کسی در جامعه ای با قوانین مترقی و سالم به دنبال کسب پول بشکل قانونی باشد، می توان بر این باور بود که در راه اخلاقی زیستن گام بر می دارد. ولی چگونه چنین چیزی ممکن است؟! همه ی ما به نیکی می دانیم که ساختن پول بشکل قانونی مستلزم داشتن صفات و ویژگی های شخصیتی گوناگونی است. یک کاسب قانونمند کسی است که می بایست پرتلاش، وقت شناس، صادق، سحرخیز، خوش پوش، دقیق و… باشد.
صفات فوق که شاید درصد کمی از صفات موردنیازِ پول درآوردن بشکل صحیح و قانونمند هستند، همگی صفاتی اند که برای یک زیست اخلاقی شدیدا مورد نیازند. اینگونه نیست که کاسبی در مغازه ی خود راستگو باشد اما در جمع دوستان، دروغگو! وقتی بازاریابی تلاش می کند که فن بیان داشته و به شیوایی تمام و مودبانه گفتگو کند، همین ادب حرفه ای در طولانی مدت در بستر زندگی شخصی وی نیز ساری و جاری خواهد شد.
اینکه افراد فعال در عرصه ی کسب و کار تلاش می کنند تا وفای به عهد داشته و به قول های تجاری خود عمل کنند، کم کم همین خصلت که در فضای بازار بدان مجهز شده اند، راهگشای آن ها در کل بدنه ی زندگی شان نیز خواهد شد. پول اگر بشکلی صحیح و قانونی در زندگی دنبال شود، بالقوه این پتانسیل را داراست که افراد را به سمت اخلاقی زیستن در تمامی جنبه های زندگی سوق دهد…
