پیش از این جا در نوشتاری دیگر استدلال کرده بودم که قبل از انجام هر عملی می بایست به کردار مزبور از منظر بازه ای طولانی مدت در آینده نگریست. انجام خیلی از اعمال می تواند در کوتاه مدت ما را به نفع مطلوبمان برساند، اما آنچه مهم است این است که بررسی کرده و ببینیم که وضعیت در طولانی مدت چگونه خواهد بود.
آیا عمل مربوطه در طولانی مدت نیز نفع مرا تضمین می کند؟ اگر چنین تحلیلی پیش از اقدام انجام گیرد، ما قطعا از تن در دادن به انجام کلی از اقدامات خویش اجتناب خواهیم کرد. عملی شایسته ی انجام است که به نفع بقای ما در طولانی مدت باشد، وگرنه منافع کوتاه مدت را به راحتی می توان تحصیل کرد.
وقتی به زندگی آدمیان نگاه می کنم، زندگی عمده ی ایشان را عاری از هر گونه بصیرت مدیریتی می یابم. دانش مدیریت و ابزارهای آن می توانند به راحتی در این مسیر کمک رسان ما باشند. مدیریت مسائل در راستای تضمین منافع طولانی مدت، کلید کامیابی است. انسان کامیاب کسی است که همواره درگیر و دار این تحلیل ویژه است، تحلیلی که من نام آن را “تحلیل های هم اکنون فرد” می گذارم. در لحظه ی ابدی اکنون که در مواجهه با کنش های خود و دیگران و بالتبع آن واکنش های ایشان و خود هستیم، این تحلیل های هم اکنون از اهمیت بسزایی برخوردار هستند.
من پیش از این از واژه های درد، رنج و غم در مدیریت کردارهایمان بسیار استفاده کرده ام. اگر بخواهم جملات فوق را با این ادبیات فلسفی تزئین کنم، خواهم گفت: “بسیار پیش می آید که کرداری در کوتاه مدت از درد و یا رنج ما کاسته و ضامن خوشی و آرامش ماست اما در طولانی مدت اسباب غم ما را فراهم خواهد نمود و بالعکس… کردار ثانی شایسته ی انجام اما اولی کرداری غیراخلاقی است…”
