برخی متاسفانه هرم مازلو را با هرم ثروت اشتباه می گیرند و بر این باورند که این ثروتمندان هستند که در نوک هرم به خودشکوفایی نایل می آیند و این ادعا سراسر غلط است. اینکه هر دو این هرم ها در اولین سطح خود (قاعده ی هرم) با مسایل اولیه ی اقتصادی شروع می گردند دال بر این نیست که هر دو شان نیز در انتها به کمال مادی می رسند، یعنی نمی توان ادعا کرد که خودشکوفندگی و ثروت لازم و ملزوم یکدیگر هستند.
قطعا در این هرم (هرم مازلو) لازمه ی رسیدن به بالاترین سطح کمال (خودشکوفندگی / Self-Actualisation) عبور از سطح نیازهای پایه ای معاش است اما این بدان معنی نیست که این سطح از کمالِ شخصیتی (خودشکوفندگی) با آن سطح از تموّل اقتصادی (ثروت سرشار) مشحون باشد. همه ی ما افراد بیشمار متمکنی را دیده ایم که علیرغم تمکن مالی خود در همان سطح اول هرم مازلو متوقف شده اند و حرکتی رو به بالا نداشته اند.
این اثبات می کند که حرکت رو به بالا در هرم ثروت به معنی حرکت رو به بالا در هرم مازلو نیست. برای برخی افراد که از نظر فکری رشدی برای خود متصور نیستند، سقف لایه ی اول هرم مازلو گویا سر به آسمان می ساید! یعنی ایشان هرگز از این لایه خارج نخواهند شد. من پیشنهاد می کنم که کل هرم ثروت را در لایه ی اول هرم مازلو جا دهیم نه اینکه آن را در کنار هرم مازلو معرفی کنیم تا اینکه افراد سطح اندیش تناظری یک به یک فیمابین لایه های این دو هرم برقرار نکنند.
اگرچه من این ادعا را ندارم که هرم مازلو صد در صد منطبق بر واقعیت است، اما مدل خوبی برای توصیف اشرافیت فکری بشر است. من بر این باورم که افراد نایل شده به سطح خودشکوفندگی افرادی دارای اشرافیت فکری هستند و این یعنی اینکه رسیدن به طبقه ی آخر به معنی رسیدن به اشرافیت ثروت نیست بلکه رسیدن به اشرافیت فکری است. به گمانم هرم مازلو نمایش خوبی از طبقات فکری جامعه باشد…
” هرم ثروت در طبقه همکف و بر قاعده هرم مازلو ” کاملا منطقیه
اشرافیت ذهن یعنی تشرف به قله ی هرم مازلو و اشرافیت متکی به تمکن مالی بدون شرف تفکر یعنی توهم