من زمستان سال ۷۸ فعالیت کارِ دِلِ خود را به‌عنوان یک محقق و مدرس مستقل آغاز کردم و زمستان امسال ۲۵ سال تمام شد که به این فعالیت مشغولم.
در ابتدا چند سالی این فعالیت برایم به‌شکل نیمه‌حرفه‌ای و پاره‌وقت رقم خورد اما از اواسط دهه‌ی هشتاد رسماً شغل و حرفه‌ی من تحقیق و تدریس تمام‌وقت بوده است.
در این بازه (یک ربع قرن)، ماحصل تحقیقاتی و تدریسی من – تقریبا – از قرار زیر است:
الف) ۱۷ مجلد آثار مکتوب (دفتر صفرم تا دفتر شانزدهم دِی‌داد) مشتمل بر ۲ میلیون کلمه در قالب ۷ هزار صفحه نوشتار،
ب) ۳۰ هزار ساعت تدریس (فلسفه و غیره)؛
ج) تربیت ۳ هزار دانشجو و شاگرد در قالب کلاس‌های بلندمدت و میان‌مدت خصوصی، نیمه‌خصوصی و نیمه‌گروهی.
در شکل و شمایل:
یک) فعالیت‌های فردی [شخص خودم]،
دو) فعالیت‌های سازمانی مجموعه‌ی “دِی‌داد دات-کام” [پیش‌رو در تحقیق، تدریس و مشاوره‌ی فلسفه‌ی کاربردی در ایران]؛
سه) فعالیت‌های اجتماعی لیگ فَلاسِفه [به‌عنوان نخستین انجمن فراساختاری فلسفه‌ی کاربردی در کشور].
– دِی‌داد
پانوشت:
و اما گزین‌گویه‌ی امشب:
به آن‌کس که کارمندِ دِل است، هرگز نگویید “خسته نباشی؟!”؛ زیرا که او کار نمی‌کند، بلکه سراسر مشغول بازی زندگی‌ست؛ و سهمش نیز تماما شادی‌ست.
سپاس از همراهی‌تان.
