دیگر چند روزی بیشتر تا پایان سال باقی نمانده است و همانطور که می‌دانید مشغله‌های شخصی و حرفه‌ای در این روزهای آخر سال بیداد می‌کند که من نیز از این قاعده مستثنی نیستم، از این رو به سنت سال‌های پیش چند روزی از شما گرامیان مرخصی خواهم گرفت تا که دوباره از سال نو قبراق‌تر و پُرتوان‌تر در خدمت شما عزیزانم باشم.
به‌عنوان آخرین مطلبی که در این سال منتشر می دارم، ضمن پیشکش نمودن بهترین سپاسگزاری‌ها مایلم که چند کلامی با شما دوستان ارجمندم گفتگویی صمیمی داشته باشم.
در هجدهم اسفند ماه امسال نهمین سالگرد تاسیس مجموعه‌ی “دِی‌داد دات-کام” را جشن گرفتیم و در دهمین سال حضورمان پا گذاشتیم که من همچون همیشه قدردان حضور و حمایت همیشگی شما یاران وفادارم در این کامیابی هستم. دستاورد این حضور نُه ساله بزرگتر از آن چیزی بود که در ابتدا تصورش را داشتم و این به نیکویی بازاثبات این حقیقت انکارناپذیر است که “پاداش ما همیشه از تلاش‌های راستین ما بزرگتر است”.
در سال گذشته قریب به هفتصد پُست از آثار خود مشتمل بر مقالات، جُستارها، نوشتارها، گزین‌گویه‌ها و غیره منتشر نمودم که روی‌هم‌رفته قریب به چند میلیون امپرسیون (ویو) داشت که این مهم بدون حمایت شما سرورانم محقق نمی‌شد.
در این سال گذشته، صد درصد فعالیت‌های مجموعه‌ی ما از طریق صفحه‌ی سازمانی دِی‌داد صورت پذیرفت که پا گذاشتن در این مسیر جدید توامان شد با بسیاری رویدادهای هیجان‌انگیز جدید در مسیر زندگی حرفه‌ای‌ام.
از مهم‌ترين هیجان‌های مثبت امسال آشنایی من با دانشجویان و دوستان جدیدی بود که افتخار ارتباط نزدیک‌تر با ایشان را یافتم؛ همچنین همکاری با پروژه‌هایی که به‌زودی شاهد تلألو آن‌ها خواهیم بود و نیز به پایان رساندن دفتر شانزدهم آثارم (دفتر کار دل: مقدمه‌ای بر نظریه‌ی گفتمان‌سازی).
برگزاری دَه برنامه‌ی سمپوزیوم و دو برنامه‌ی سمپوتور از دیگر دستاوردهای “لیگ فلاسِفه” (کامیونیتی دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دوره‌های فلسفه‌ی کاربردی “مجموعه دِی‌داد دات-کام” در قالب “نخستین انجمن فراساختاری فلسفه‌ی کاربردی در ایران”) از دیگر نقاط درخشان کارنامه‌ی این یک سال گذشته بود.
[فعال کردن شبکه‌ی یوتیوبی مجموعه در قالب برنامه‌ی “دیالوژی” نیز نقطه‌ی قابل بیان دیگری‌ست.]
و همانطور که یحتمل شاهد بودید، در نظرسنجی‌ها در پیرامون کیفیت فعالیت حرفه‌ای‌ام قریب به 90 درصد شرکت‌کنندگان گزینه‌های عالی و خوب را انتخاب کرده بودند که این مسئله قوت قلب ویژه‌ای را از بابت ادامه‌ی جدی‌تر فعالیت‌ها برایم ایجاد نمود.
وقت شما مخاطبین را بیش از این نمی‌گیرم و بدانید برای کسی که عاشق کارش است، کاری سخت‌تر از مرخصی گرفتن وجود ندارد.
دوستدار تک تک شما هستم، از صمیم قلب.
و آخرین گزین‌گویه‌ی امسال تقدیم به هر کسی که آن را می‌خواند:
هرکه باشی و هر کجا، بالاخره یک روز، روزِ توست… روزیکه هرچه بگویی، جهان فقط می‌گوید: “چشم!”؛ رسیدن این روز را برایت آرزومندم، روزی که امیدوارم در همین سال نو باشد…
سال نو پیشاپیش خدمت شما یاران وفادارم خجسته باد.
[تشکر ویژه نثار دانشجویان دوره‌ها، دوستان هم‌لیگی و همکارانم.]
