انگار آپارتمان های شماره ی 11 و 13 به یک مجموعه ی مسکونی مشترک تبدیل شده اند. حالا تمامی اعضای این دو آپارتمان همدیگر را می شناسند و با هم رفتار دوستانه ای داشته و بعضا تلاش میکنند که وقت خود را با هم بگذرانند. آقای مهردادیان به خواست همه ی اعضاء، مدیریت هر دو آپارتمان را پذیرفته و دیگر یک آقای مدیر واقعی شده است. همه برای ایشان احترام زیادی قایل هستند و او خود نیز از این قضیه با خبر است.
فصل پاییز است و هوا زودتر از سابق تاریک می شود. بچه ها کمتر فرصت پیدا می کنند که دور هم جمع شوند و بعلت سرد شدن هوا مجبورند که قرارهایشان را در فضاهای مسقف آپارتمان ها و یا حتی در خانه های همدیگر بگذارند. از زمان درگذشت آتوسا، خانه ی خانواده ی برازش به محل ملاقات های بچه ها مبدل شده و بدین ترتیب اشکان جای خالی آتوسا را کمتر احساس می کند.
نازنین قرار است هفته ی آینده برای چندمین بار چشم خود را جراحی کند و به همین دلیل کمتر فرصت می کند که وقت خود را با بچه ها سپری کند و بیشتر اوقات برای معاینه به بیمارستان می رود.
بچه ها همگی در فصل زردی به سر می برند. هر کدام از دید خودشان مسائلی دارند که شاید بدون آنها شادتر می بودند. همه به نوعی و از جهاتی غمگین هستند و نیازمند زمانند تا از غم های خود بکاهند.
بچه ها جمعه بعدازظهر هنگامی که برای کمک به حل تمرینات ریاضی مدرسه دور هم جمع شده بودند تصمیم گرفتند که از نحوه ی آشنا شدن با دوستان جدید خود در مدرسه تعریف کنند. در همین حین شکیبا و شادی در حال خوردن هندوانه ناگهان به یاد می می و آن ظهر گرم تابستان افتادند…
پایان جلد اول (فصل زرد)
درود فراوان
جای بسی خرسندی ست که يک حرکت پژوهشی به يک خروجی پرورشی برای کودکان،نوجوانان و جوانان تبديل می شود.با تبريک بسيار محضر دی داد گرانقدر و نيز هيراد عزيزم به پاسداشت اين اثر ادبی-فلسفی متفاوت و سازا.اميد است که جامعه ی آموزشی ما اعم از فرهنگيان تا به والدين عزيز،با در نظر داشتن اين متد که بار غنی فلسفی در توشه دارد و منتج به انديشه ورزی در گروه های سنی مختلف می شود را دقيق،باحوصله دنبال کرده و مورد مداقه ی خويش قرار دهند.
کامياب باشيد هر دو بزرگوار