در این نوشتار، من اصطلاح به-مرگی را در مقابل واژه ی اُتانازی بکار می برم. برای افرادی که از رنج جسمانی فارغ هستند، این بسیار ساده خواهد بود که افرادی را که انتخاب می کنند تا داوطلبانه به زندگی خویش پایان دهند؛ قضاوت کنند و حرکت آنان را از سر ضعف شخصیت و یا چیزهای عجیب و غریب دیگری بدانند.
اما ما می دانیم که تمامی آدمیان اگر شرایطی کاملا یکسان داشته باشند (یعنی اینکه نظرا این-همان باشند) در شرایط یکسان، عکس العمل یکسانی از خود بروز خواهند داد، پس برای رسیدن به نتیجه ای مثبت در این زمینه لازم است بدانیم که عملا همه ی ما (با داشتن شرایط یکسان با افرادی که مرگ داوطلبانه را انتخاب نموده اند) نیز همین کار را می کردیم.
با یک نگرش پیامدگرایانه و اقتباس رویه ای بِنتامی، قاعدتا پس از یک تحلیل خردگرایانه به این نتیجه می رسیم که در صورت انجام اتانازی داوطلبانه، میزان رنج افراد کمتر بوده و کمک بزرگی را در کاهش غم آنان نیز انجام داده ایم.
……….
