ترس یک حالت شناختی است که قاعدتا آبشخور آن را می توان در سطح ژن ها نیز جستجو کرد اما وجه اکتسابی آن از سهم بسزایی برخوردار است. ما عمدتا تحت تاثیر عواقب رویارویی با محرک هایی در دنیای اطرافمان، یاد گرفته ایم که از چیزهایی بترسیم و از چیزهایی نترسیم (ترس مستقیم). ترس ها گاهی نیز از دنیای درون بر دنیای بیرون تاثیر می گذراند (ترس برعکس). این بنوعی متاثر از پیامد چنین رویارویی هایی خواهد بود.
البته آدمیان گاهی از چیزهایی می ترسند که خود، عواقب آسیب زای آن را تجربه نکرده اند و فقط تحت القائات جامعه چنین ترس هایی در وجودشان نهادینه گشته است. این ترس ها را می توان، ترس های جامعه شناختی نامید. این دست از ترس ها معمولا ریشه ی شکل گیری ….. ….. بوده اند.
عاملی که باعث می شود آدمیان به کارهایی تن در دهند که از فطرت آن ها به دور است، همانا فاکتور ترس است. “ترسِ آن ها” دلیل و بهانه ای برای اقداماتی خواهد بود که بشکل خرافی معتقدند در نهایت “ترسِ آن ها” را مضمحل خواهد ساخت.
در بُعد زندگی فردی نیز ترس با بعضی از وسواس های آدمی گره خورده است. ترس از مسموم شدن در اثر میکروب ها همانا عاملی است که وسواس شستشو را سبب می شود: یک ترس روان – تنیک!
