تکامل (105-007)

(فرگشت)

انسان را موجودی کمال خواه معرفی کرده اند. این گزاره البته ظلمی در حق تک تک اجزاء جهان است و این بدان خاطر است که تکامل همانا مسیر غیرقابل بازگشت جریان هستی است.

با دوستی ….. که تمایلات و ….. ….. بعضا بر تمامی جنبه های مباحث مسلط می شود، گفتگو می کردم. موضوع گفتگو لحظاتی بشکل تصادفی تغییر کرد و ما در حال بحث من باب مقوله ی سقط جنین بودیم. من سقط جنین را تازمانیکه توده ی سلولیِ جنین به سیستم عصبی مجهز نگشته است، مجاز می دانستم و پس از آن مقطع (4 ماهگی به بعد) نیز با نگرشی پیامدگرایانه در برخی موارد آن را بلااشکال برمی شمردم اما ایشان با نگرشی دگماتیستی هرگونه سقطی را جایز نمی دانست.

ادعای ایشان این بود که این توده ی سلول بالقوه انسان است و قطع این مسیر تکامل جایز نیست، البته ایشان، خود، خوردن گیاهان را جایز می دانست. انسان ها زمانی گیاه بوده اند، یعنی گیاه نیز بالقوه آدمی است! گیاهان و سایر جانوران نیز در مسیر تکامل دایمی خویش برای رسیدن به موجودات هوشمند هستند.

حذف قوای تکامل و کمالخواهی فطری از طبیعت، سدی در راه کمال آدمی است!

{تکامل (فرگشت) حقیقیتِ تمامی هستی است، نه صرفا آدمی…}