جامعه (122-007)

(گردآیش)

جامعه یک شر لازم است. قبلا ….. را نیز همین گونه خطاب کرده بودم اما پیرامون جامعه از اطمینان بیشتری برخوردار هستم. انسان یا به جامعه تعلق دارد و یا ندارد. اگر نمی داشت دیگر زنده نمانده بود که نداشتن خود را تجربه کند.

با صرفنظر از نمونه های انگشت شماری که کودکانی در جامعه های غیرانسانی مثلا در جنگل بتوسط حیوانات رشد کرده اند، می توان بضرس قاطع اعلام کرد که متاسفانه جامعه برای حیات آدمی امری اجتناب ناپذیر است که بدون آن آدمی به هلاکت خواهد رسید.

البته جامعه همچنین یک شر است و خود، گاهی آدمی را به هلاکت می رساند.

……….

این نیز از تبعات زیستن در جامعه است، دیگر!!!

شر لازم چیست؟! فرض کنید که در زمینی پر از خرده شیشه های بُرنده، شما را به گام برداشتن مجبور کنند و همچنین به شما اجازه ی پوشیدنِ هیچ کفشی جز یک جفت کفش تنگِ آزاردهنده را ندهند. شما بلادرنگ کفش تنگ را پوشیده و قدم بر می دارید. کفش تنگ برای راه رفتن در چنین مسیری یک شر لازم است.

{حذف جامعه قطعا ممکن نیست اما کاش انسان های آینده تا حد ممکن جوامع را انفرادی کنند.}