(بایست بوده ها)
برخی گمان می کنند که هر زمان، ما حرف از حق و حقوق می زنیم در حال صحبت کردن پیرامون مسایلی اعتباری و پوچی هستیم که به اقتضای زمانه تعریف شده و قابل دادن و ستاندن هستند. خیر! حقا که اینان ساده اندیشانی گمراه بیش نیستند. حقوق آدمیان نه چیزی دادنی است و نه ستاندنی.
این حق به تمامی آدمیان در تمامی اعصار متعلق بوده و نه دادنی و نه گرفتنی بوده است. حتی جهل ما نسبت به حقوقمان ما را از آن بی بهره نمی سازد و این وظیفه ی حاکمان است که حفظ این حق را برای ما تضمین کنند. این حق مسئله ای گوهری است و جنبه های آن در طول تاریخ بتوسط فعالیت های عقلی من جمله فلسفه هویدا می گردد.
اکسیژن همواره در طبیعت موجود بوده است اگرچه ما بسیار دیر به کشف آن نایل گشته ایم. انسان از آن حیث که انسان است، همواره حقمند است و حقوقی دارد، اگرچه شاید ما دیر به جنبه های این حق در خلال زمان پی ببریم. اما راه پی بردن به این مجموعه حق های آدمی کاری است که صرفا از خرد آدمی بر می آید و نه از خرافات. حقوق شاید یکی از اندام های زیست بشری باشد.
{حرف حق را بزن، ظاهرا با تو بجنگند؛ اما باطنا ستایشت خواهند کرد.}
