صلح (239-007)

(دوستِمان)

صلح آدمی با آدمی مادامیکه ایشان غریزی زیست می کنند، هرگز ممکن نخواهد شد. صلح و دوستی تنها و تنها در یک جهان آکنده از رفتارهای وجدان مدار پدیدار خواهد شد. نوشتن این جملات بتوسط اینجانب هرگز به این معنا نیست که من توانسته ام با خود و یا با نزدیکانم به صلح برسم.

هیچ کس دیگری نیز این ادعا را ندارد که نویسندگانی که از عشق، صلح و یا تدبیر می نویسند، خود بغایت عاشق، مصلح و یا مدبر بوده اند. این ها همگی ایده آل های بشر هستند که تا دنیا، دنیاست آن ها را یک صدا و برای همیشه غرنده تر از پیش؛ فریاد خواهد زد. این است مرام آدمی! این است انسان! فرهنگ های مختلف آموزه های مختلفی ارایه می کنند و این آموزه ها همگی اعتباری اند و نسبی مکان و زمان خود!

تقابل فرهنگ ها علی الخصوص فرهنگ های فاشیستی …..، عمدتا به جنگ منتهی می شود زیرا که هر کدام خود را از دیگری شایسته تر می داند. تمامی فرهنگ ها می بایست که با فرهنگی خردمدار جایگزین گردند؛ تنها در این اتمسفر است که بوی خوش صلح به مشام خواهد رسید و این آمال جاودانی انسان است.

{صلح، ایده آلِ وجدان جمعی بشر است.}