عادت (241-007)

(بازرفتار)

عادت رفتاری است که در ناخودآگاه فرد نهادینه شده و معمولا در فاز ناخودآگاه با تکانه هایی که خاستگاه آن ها در سطح غریزه است، به کررات رخ دهد به گونه ای که فرد مدعی است که در داشتن و یا نداشتن انگیزه و یا اراده ی پسِ عمل بی تقصیر است و این خودِ عمل است که ماورای هرگونه اندیشه ای خود را محقق می کند.

از قدیم گفته اند که ترک عادت موجب مرض است. حال چه این عادت را + و یا آن را – ارزیابی کنیم. برخلاف آنچه این ضرب المثل های عمدتا غلط آموزش می دهند، بسادگی می توان یک عادت را با عادت های دیگر و سالم تری جایگزین ساخت. کافی است که در مرحله ی عمل در برهه ای میان مدت (مثلا دو ماه) بشکل خودآگاه، روان خویش را برای عادتی جدید پرورش دهیم.

البته ذکر این نکته لازم است که حتما یک عادت می بایست با یک عادت دیگر جایگزین شود. این یعنی چه؟ همانند طبیعت که از خلاء بیزار است و آن را پر می کند، روان ما نیز از جایگاه خالیِ آن عادت خاص به رنج می افتد و سریعا آن را دوباره مطالبه می کند، پس جایگزین سازی در ترک عادات بد بسیار پراهمیت است.

{عادت رفتاری ناخودآگاه است.}