برخی های فناوری زده می شوند. این به آن معنا نیست که از آن زده می شوند، بل به این معنی است که بیش از حد بدان علاقمند می گردند. افراد تکنوکرات عمدتا فناوری زده هستند. آن ها گمان می کنند که راه نجات بشر از دشت فناوری می گذرد. آن ها فراموش کرده اند که فناوری یک میوه است. میوه ای روییده بر شاخسار درخت دانش.
شاخه هایی که می توان آن را شاخه های علم نامید، بر تنه ی فلسفه ی علم و با ریشه هایی رشدیافته که آن ها را فلسفه می نامم. درخت دانش در خاک هستی عقلانی آدمی روییده است. درک فناوری بدون این تمثیل ممکن نیست. اگر خاک درختی نامناسب باشد و بذر آن هرچند عالی، هرگز چیز مطلوبی به دست نمی دهد.
بدون ریشه ها، تنه ای نداریم. بدون تنه ی قوی، شاخه ها بی رمقند و بدون شاخه ها، میوه ها پلاسیده و پوک هستند؛ حال می خواهم از دوستان تکنوکراتِ فلسفه هراس خود بپرسم: چگونه می توان یک میوه را بدون ریشه متصور شد… البته می توان… سبدی از میوه های پلاستیکی و تزئیناتی…
{بدون فلسفه، فناوری می میرد…}
