(یک امید اصیل)
حالا که من و ….. در این دبستان فکری، در را به روی هرگونه امید خرافه محور بسته ایم، نوبت آن است که درب منزلگه امید علمی را بگشاییم. شاید با خود درگیر شوید و سعی کنید که معنای این نوع از امید را از اندرون خویش کشف نمایید و یا شاید هم بدانید که منظور من چگونه امیدی است.
گاهی پیش می آید که در مواجهه با یک اتفاق، برخی آدمیان می گویند که دلم روشن است که فلان شده و یا بهمان می شود. این نوع از امید را من بلاهت می نامم. امیدی که نتیجه ای جز به سخریه گرفته شدن بتوسط اهل علم را ندارد زیرا در علم ما به خرافه هایی همچون دل روشن و مهملات دیگری از این دست، وقعی نمی نهیم.
و همچنین اگر اندیشمندی سطحی باشیم، قاعدتا می بایست نسبت به مقوله ی امید بدبین گردیم. البته من همچنان از خوانندگان خواهشی دارم و آن بدبین بودن به امید خرافی است. امید علمی آن امیدی است که در آن، ما به روندها (trends) نظر می افکنیم.
مثلا من برای دوست سخت کوش خود امیدوارم که در امتحان پایان ترم نمره ی خوبی بگیرد و در مواجهه با ایشان، این امید را ابراز می کنم. اگر ایشان بخاطر مشرب علمی خویش (از آنجاییکه اکثر افراد سخت کوش دانش پرست هستند) اشکال کند که من از کجا امید دارم که ایشان موفق می شود؛ من در پاسخ خواهم گفت، با در نظر داشتن روندها.
روند اخذ نمرات بتوسط ایشان در گذشته و استعمال روش های محاسباتی علمی – آماری، رای به این امید با آن درصد خاص می دهد. این مقوله حتی در رابطه با رخ دادن یا ندادن اتفاقات بد نیز کاربست پذیر است.
