تحت تاثیر سنت و رویکردهای ترادادی در خانواده ها، عمدتا آشپزخانه قلمرو بانوان و امر آشپزی نیز بر عهده ی ایشان است. این جهت گیری های متعصبانه باعث شده است که آقایان عمدتا از هنر آشپزی که آن را بهتر است مهندسی خوراک بنامیم، غافل گشته اند.
امر آشپزی یکی از مهمترین مهارت های زندگی است که هر کسی می بایست فارغ از اینکه برایش سودآوری مالی داشته باشد (مثلا آشپزان حرفه ای) و یا که نه، آن را فرا گیرد. آشپزی بسیار مهم است و از نظر اهمیت می توان آن را در سطح امور اولیه ی شخصیِ هر فردی، مثل توانایی عبور از خیابان، گره زدن کفش ها، گفتن ساعت و غیره دانست.
همانطور که در بالا اشاره شد، الگوهای سنتی باعث گشته اند که مردان کمتر در این حوزه چیزی بدانند (البته به استثنای آشپزان مرد که از این راه امرار معاش می کنند!)؛ زیرا این جامعه ی سنتی آن ها را جوری بار می آورد که تا فرزند هستند از دست پخت مادرشان بخورند و وقتی هم سر کار هستند، غذای بیرون و هنگامیکه نیز تشکیل خانواده می دهند، بلافاصله از دست پخت همسرشان (که از قضا زنی است که می بایست پیش از آمدن به خانه ی او، آشپزی را از مادر خود آموخته باشد)!
این رویکرد درست نیست. فارغ از جنسیت، همه ی ما می بایست که آشپزان ماهری باشیم. آدمی می بایست جوری پرورش یابد که بتواند تنها زندگی کند و برای داشتن این نوع سبک از زندگی که baseline آن تنهایی است، همه ی انسان ها باید بتوانند که قوت لایموت خود را فراهم آورند!
تضمین میکنم که در آشپزی مدعی هستم?