ژست افراد در آینه هنگامیکه گمان می کنند کسی آنها را نظاره نمی کند، حرف های زیادی برای گفتن در ارتباط با شخصیت آنها دارد. برخی افراد تمایل ویژه ای برای نگریستن به خود در آینه دارند. حتی گاهی وقت ها شیشه های جیوه اندود شده ی سطح شهر نیز شرایطی را مهیا می کنند تا ایشان لَختی خویشتن را نظاره نمایند.
افراد در این موارد ژست های عجیبی به خود می گیرند. عمده ی ایشان تلاش می کنند که شبیه به چهره های محبوب خود ژست بگیرند. مثلا اگر کسی به فلان مدل و یا بازیگر علاقمند است، در حین نگریستن به خود تمام تلاشش را می کند که چهره و حال و هوای فرد مزبور در کالبدش حلول کرده و لحظاتی شبیه به آن کسی شود که دوستش دارد.
برخی ها به قیافه ی خود از آن زاویه ای نگاه می کنند که گمان دارند زیباترشان می کند. مثلا نیم رخ می ایستند و یا سر خود را در وضعیت سه رخ قرار می دهند. برخی اخم می کنند، برخی قیافه هایی تصنعی برای خود دست و پا می کنند، مثلا چشمانشان را تنگ کرده و یا اینکه لب هایشان را غنچه می کنند، چشم ها را بیش از حد باز کرده و یا اینکه سر و گردن خود را عضلانی تر از آنچه که هست نمایان می سازند.
در بالا اشاره کردم. ژست افراد در آینه بشکل ناخودآگاه بیانگر درصد زیادی از آمال و آرزوهای جسمانی افراد است و این نشان می دهد که همه ی ما تا حد زیادی در قبال چهره ی خود ناراضی و توامان آرمانگرا هستیم.
