در ارتباطاتی که در آن ها درک متقابل بین افراد ساری و جاری است، مشکلات نه تنها تهدیده کننده ی رابطه نیستند، بلکه آن را مستحکم تر نیز می سازند. برعکس آن، ارتباطات شکننده هستند که درشان کوچکترین ناهماهنگی ها می توانند به بزرگترین جدل ها منتهی گردند.
آنانی که در رابطه گرفتن و حفظ آن حرفه ای هستند، به درک متقابلی از طرف دیگر رابطه نایل آمده و بخوبی در مصائب و مشکلات می توانند که خود را جای وی گذاشته و در نتیجه انتظارات معقولی از او داشته باشند و همین مسئله است که رابطه را به مسئله ای خوشایند برای طرفین مبدل می سازد.
روابط ناسالم بینافردی آن قسم روابطی است که در آن ها طرفین مجبور هستند که مداوا به رفع شبهات و سوء تفاهمات بپردازند. اینکه یکی مداوما آن دیگری را نفهمد و آن دیگری مجبور شود که دوباره و دوباره در قبال تک تک کنش ها و واکنش های خود به آن یک نفر گزارش و توضیح دهد؛ این مسئله ای طاقت فرسا بوده و بزودی به تیغی در جهت برش طناب این رابطه مبدل می گردد.
نکته ی پایانی اینکه دیگران از اینکه وارد رابطه ای با ما می شوند به ما بدهکار نبوده، بلکه حتی می توان ادعا کرد که بضرس قاطع، ما وامدار محبت ایشان هستیم. پس با درک این نکته که حضور دیگری یک موهبت است و نه یک وظیفه از برای ایشان، می توان روابط را به سطحی رساند که هرگونه چالشی به استحکام بیشتر آن منتهی گردد و نه گسستِ آن…
تحلیل کاملی است