آن هایی که با آلات، ادوات و دستگاه های الکتریکی و مکانیکی ارتباط دایمی دارند به نیکی به این مسئله پی برده اند که خیلی از ایرادات جزیی این قسم تجهیزات را نمی بایست که بمجرد رخ دادنشان رفع و رجوع کنند. گاهی اوقات از زبان ایشان می شنویم که مثلا کاری با کارش نداشته باش، خودش درست می شود.
از منظر علمی در دنیایی با ابعاد میانه و متناسب با امکانات شناختی آدمی هیچ مسئله ای خود بخود رقم نمی خورد، پس اینکه اختلالی در سیستمی خود بخود رفع شود، یک پندار پوچ است. پس آیا این پند حکیمانه ی این دوستان فنی تماما غلط است؟! من اینگونه فکر نمی کنم.
گاهی روابط عِلّی پشت سر یک پدیده، پیچیدگی هایی دارند که حتی متخصصین هم از درک کامل آن عاجز هستند. آنچه که سیستم است اگرچه یک طراحی پیش از بوجود آمدن دارد، اما پس از بوجود آمدن، ارتباطاتی عِلّی را ماورای طراحی خود با سیستم های مجاور رقم می زند، روابطی که معمولا کسی به آن ها پی نمی برد.
برخی اختلالاتی که در سیستم رقم می خورند در اثر همین روابط فراساختاری هستند، بنابراین توصیه ی این دوستان درست است که هر اختلالی را بمجرد مشاهده کردن نبایست که رفع کرد، زیرا که ممکن است این اختلال مرتبط با خود سیستم به تنهایی نباشد.
خارج از این، اگر اختلالات به خود سیستم هم مربوط گردند، رفع زودهنگام آن ها کار عاقلانه ای نیست، زیرا که این کار باعث می شود علت اصلی دیده نشود. می توان به این اصل قایل بود که تعمیرات زودهنگام عمده ی سیستم ها سبب می شود که متاسفانه ما درکی از علت اصلی مسئله پیدا نکنیم.
11779
