سحرخیزی (001-009)

حتما لازم نیست که با سرعت نور حرکت کنیم تا زمان کُند شده و کِش بیاید، تنها کافی است که اندکی سحرخیز باشیم. سحرخیزی همین خصلت را به روزهای ما خواهد بخشید. روز بطرز چشمگیری بلندتر از آنچه واقعا هست، بنظر می رسد. البته سحرخیزی به تنهایی کافی نیست. آدمی می بایست که خواب کافی نیز کرده باشد. پس سحرخیزی عملا معلول چیزی است که شاید زیاد مرتبط با خودش نباشد و آن هم، شب هنگام زود به بستر رفتن است.

اگر کسی این عادت را در خود نهادینه سازد که شب ها زود به بستر رود، آنگاه اگر تمایل به پرخوابی نداشته باشد، خود بخود فرد سحرخیزی خواهد شد. در مثل های زبان انگلیسی، مثلی است که ترجمه اش به فارسی این می شود: “زود به بستر رفتن و صبح ها زودهنگام از بستر بلند شدن، آدمی را تندرست، ثروتمند و دانا می کند.” ما در زبان فارسی می گوئیم: سحرخیز باش تا کامروا باشی! جالب است که دوباره در فرهنگ انگلیسی می گویند: پرنده ی (چکاوک) صبح، آن پرنده ای است که همه ی خوراک ها گیرش می افتد.

متاسفانه اخیرا شاهد بوده ام که فرهنگ سحرخیزی در بین مردم ما بویژه نسل جوان از بین رود. اکثر جوانان تازه در نیمه های شب قبراق می شوند و ساعاتی مثل سه و چهار صبح نیز با اکراه به بستر می روند. آنگاه تمام طول روز بعد را خواب هستند و شکایت هم می کنند که وقتی برای انجام کارهای ضروری شان ندارند. بگمان من اگر فرهنگ سحرخیزی در بین ملتی از بین رود، آن ملت دوره هایی از زوال را در تمامی عرصه ها در پیش رو خواهد داشت، زیرا تمام خوراکی ها گیر دیگر ملل آمده و سپس ما خواب آلود، شاهدیم که دنیایمان را آب برده است.

11778