تلویزیون یک تکنولوژی رو به انقراض است. خیلی از این محصولاتی را که در حال حاضر در فروشگاه های صوتی و تصویری نظاره می کنیم، در آینده ی نزدیک نمایشگر نامیده خواهند شد، نه واژه ی قدیمی تلویزیون. من بشخصه در خانه ام تلویزیون ندارم. اگر اشتباه نکنم جایی در نوجوانی متوجه شدم که تماشای تلویزیون بنوعی کاری پوچ و عبث است و از آن زمان به بعد دیگر تماشایش نکردم.
دو دهه ی قبل در این کشور برنامه های تلویزیون و شبکه های آن بسیار محدود بودند. آن زمان ها چیزی به اسم تکرار برنامه موضوعیت نداشت و این مسئله بیش از هر چیز دیگری افراد را وابسته ی این فناوری نگه می داشت. بعدها با بوجود آمدن پدیده ی تکرار برنامه ها و همچنین شبکه های متنوع، افراد دیگر وابستگی مرضی خود به این تکنولوژی را از دست دادند و بیشتر مایل بودند تا از سرویس هایی استفاده کنند که به آن ها حق انتخاب می دهند، نه اینکه یک-سویه آن ها را مجبور به تماشا کنند. با این اتفاق بود که نقشه ی قتل تلویزیون کشیده شد.
اکنون برنامه ها بسیار متنوع بوده و بشکل آنلاین و انتخابی می توان آن ها را در بستر اینترنت تماشا کرد. بی شک یکی از عاملین قتل تلویزیون همین فناوری اینترنت پرسرعت بود. حضور وب-سایت های ارایه کننده ی برنامه های شبکه های تلویزیونی و یا حتی سرویس های تماشای ویدئو برخط از جدیت این فناوری رو به موت کاست. بگمانم امروزه تلویزیون هم مثل چرخ خیاطی در حال خالی کردن عرصه در خانه هاست.
11862
