افراد موفق به سه دسته تقسیم می گردند و هر یک از این سه دسته خود دارای سه درجه هستند. از آخر به اول، دسته ی سوم که ایشان را موفق های کوتاه مدت می نامم، دربرگیرنده ی چهره های کامیاب در عرصه های اقتصادی بویژه کسب و کار است. صاحبان برندهای تجاری تجاری و یا کارآفرینان همه در این دسته جای می گیرند. افرادی مثل راکفلر، فورد، اُناسیس و غیره همه به این دسته تعلق داشته اند.
دسته ی دوم که آنان را موفق های میان مدت نامگذاری کرده ام، چهره های مرتبط با موفقیت های چشمگیر در عرصه ی سیاست و تاثیرگذاری بر سرنوشت توده ها هستند، افرادی همچون گاندی، مارتین لوتر کینگ فقید و یا ماندلا در این دسته قرار می گیرند.
سرآخر نیز نوبتِ چهره های کامیاب دسته ی نخست است که ایشان را موفق های بلندمدت و یا موفق های واقعی و اصیل می نامم؛ آنان افرادی هستند که به دستاوردهایی شگرف در حوزه های مرتبط با دانش بشری (فلسفی – علمی) و هنرهای جدی نایل آمده اند. اَبَرانسان هایی همچون افلاطون، نیوتن، داوینچی و غیره در این دسته قرار می گیرند: انسان هایی که مهمترین و تاثیرگذارترین افراد تاریخ بشریت اند و تاثیر ایشان، هزاره ها را در خواهد نوردید.
با عنایت به این مسئله تعجب می کنم که چرا در حال حاضر در کشور ما 99 درصد افراد علاقمند به چهره های موفق دسته ی سوم، آن هم از نوع درجه سه شان هستند. آیا بیل گیتس یا استیو جابز را 50 سال دیگر اصلا کسی به یاد خواهد آورد که ایرانیان آنچنان دلبسته ی کامیابی های کوتاه مدت ایشان شده اند؟! آیا شیفته ی موفق های درجه سه از دسته ی سوم بودن می تواند ارتباطی با جهان سومی بودن داشته باشد؟! شما بگوئید!!!
11888
من معتقدم مادامیکه ایرانیان از وجود شما بی اطلاعند، در همان درصد 99 باقی خواهند ماند!
لطف دارید…
واژه موفق بسیار کلی است ونمیتوان با استفاده از آن به دسته بندی بالا رسید. از دیدگاه خاصی بیل گیتس و استیوجابز و سایرین هم برای خودشان ثروت به دست آوردند و هم بر انسانها تاثیر ماندگاری گذاشتند که ناشی از ایده های هر چند بازاری ولی به همان میزان بنیادین بود. البته میتوان نیتها را مقایسه کرد و گفت فلانی به خاطر بشریت این کار را کرد و آن یکی به خاطر پول ولی اینکه کدام در این راستا موفقتر و برای جامعه مفیدتر بودند چیز دیگریست. نیت چیزیست و نتیجه چیز دیگر.
آنها برای ما نوع جدیدی از جامعه را ساختند با کامپیوترهای شخصی و اینترنت همگانی و گوشی هوشمند و .. آنها دنیا را برای همیشه تغییر دادند و نمیتوان آنها را فراموش کرد مگر زمانی که کامپیوتر و اینترنت و تکنولوژی های مرتبط به کلی کنار گذاشته شوند (که به نظر غیر ممکن می آید). آنها ابزارهایی ساختند که جامعه را بزرگتر و آزادتر و البته پیچیده تر کرده است.
البته اگر آنها نبودند افراد دیگری هم میتوانستند این کار را بکنند و منظور بنده این نیست که آنها در راستای بشریت این کار را کردند ولی به هر حال آنها برای همیشه در تاریخ خواهند. همین که بنده و شما و هزاران نفر دیگر در حال تبادل نظر هستیم چیزیست که ۵۰ سال پیش حتی در فیلمهای علمی و تخیلی هم نمیشد آن را پیدا کرد و این تفاوت و تغییرات بنیادین و سریع در تاریخ ثبت خواهد شد به نظر من.
از نظر بنده بله بیل گیتس و استیو جابز ۱۰۰۰ سال دیگر هم به یاد خواهند ماند. به خاطر تغییرات بنیادین در زندگی بشری و نه موفقیت اقتصادی