پنجاه سال قبل این مسئله حقیقتا باورنکردنی می نُمود که روزی یک ترانه سُرا مفتخر به دریافت جایزه ی نوبل ادبی شود. اما امروزه “باب دیلن” این مهم را رقم زده است. من شخصا بابت این تغییر رویکرد به بنیاد نوبل شادباش گفته و از صمیم قلب احساس خرسندی می کنم.
آلفرد نوبل در وصیت نامه ی خود در رشته ی ادبی این جایزه را متعلق به فلاسفه و اُدَبای ایده آلیست دانسته بود و از این جهت نویسندگان زیادی همچون تولستوی و یا جیمز جویس مشمول این قاعده نشدند و عدم دریافت جایزه بتوسط این غول ها همچون افسوسی همیشگی در دل نهاد نوبل باقی ماند.
دهه ها زمان نیاز بود تا تفسیر متولیان امر از وصیت نامه ی نوبل تغییر و تحولات مقتضی را از سر گذرانده و به این جایی برسد که امروزه شاهد آن هستیم؛ جایگاهی که بموجب آن افرادی همچون بازیگران و نمایشنامه نویسان تئاتر (داریو فو) و یا ترانه سُرایان (باب دیلن) نیز بتوانند این افتخار بزرگ را نصیبِ خود کنند.
جایزه ی نوبل ادبی بی شک مهمترین جایزه ی نوبل دنیاست. این اهمیت از آنجایی نشأت می گیرد که در وهله ی نخست این جایزه برخلاف سایر جوایز همواره انفرادی بوده و هرگز به یک گروه تعلق نمی گیرد و دوم اینکه ضمن تعلق به رده ی چهار جایزه ی اصلی (ادبی، فیزیک، شیمی، فیزیولوژی)، چهره های مفتخر به دریافت (نوبل لوریِت) معمولا از نظر انسانی بالاترین تاثیر مستقیم و غیرمستقیم را بر عمده ی مردم از خلال شخصیت و کارهایشان خواهند داشت.
امید دارم که بزودی فیلسوف – ادیبی از کشور ما نیز طعم شیرین این افتخار و جاودانگیِ پس از آن را به کام همگان بچشاند: (دِی داد)
امید دارم که هیئت تخصیص جایزه نوبل، به درک درستی از دی داد دات کام برسد. در اینصورت یگانه فیلسوف ادیب ما را شناخته است…
I wholeheartedly hope that the Nobel Committee would know about ‘Daydaad Dot-com’ so that they would know about our unique philosopher as well as man-of-letters
لطف دارید…
😐