در شهر تهران میدان معروفی وجود دارد با نام “میدان گل ها”. این نام، نام خاطره انگیزی است. شاید نخستین نامی که برای یک میدان در ذهن هر کسی نقش ببندد همین نام گل هاست. حتی افرادی که می خواهند یک آدرس جعلی بدهند بی شک اولین اسمی که به فکرشان خطور می کند، تهران – میدان گل هاست. احتمالا در همه ی شهرهای دیگر نیز میدانی با این نام وجود دارد و به احتمال زیاد این نام برای بسیاری از ما خاطره انگیز است.
این نام مرا همچنین به یاد کودکی ام می اندازد. کافی است که چشم هایم را بسته و این نام را تکرار کنم. آنگاه چیزهایی که نزد من بشکل تصویری تداعی می گردند عبارتند از: یک صبح داغ تابستانی، یک میدان سبزرنگ و پر از چمن، تعداد زیادی گل های رنگارنگ، بادکنک های رنگی، ماشین بستنی فروشی، کودکانی در حال ورجه وورجه، تاب و سرسره، ماشین های قدیمی و حتی یک دلقک.
این تصاویرِ تداعی شونده حال مرا خوب می کنند جوریکه هر وقت اسم این میدان را می شنوم، دلم می خواهد سری به آنجا بزنم. احساس می کنم آنجا فرصتی فراهم است که تمام این تجربیات شیرین کودکی را از نو تجربه کنم.
با عنایت به همه ی این موارد تعجب می کنم که نام خیابان ها، میادین و بوستان های سطح این شهر تا بدین حد در سال های اخیر یا تغییر کرده و یا بدون هرگونه ذوقی انتخاب شده اند. برای شخص من نام برخی از این فضاها کافی است تا هرگز نخواهم که در آن ها پا گذارم.
درد دلی زیرکانه و قابل استماع برای همدردان ✌