در حالات گوناگون پیش می آید که بدن فرد شروع به لرزش کند. این لرزش ها از خفیف تا شدید رقم خورده و می توانند علت های جسم شناختی و یا روانشناختی داشته باشند. مثلا گرسنگی، سرما و یا ضعف می توانند منتهی به لرزش اندام ها گردند. این ها عواملی فیزیولوژیایی هستند. علت روانشناختی لرزش می تواند ترس، استرس، حملات اضطرابی، حملات عصبی پانیک (هول)، عصبانیت و غیره را در برگیرد.
در این نوشتار هدف من اشاره به نوع خاصی از لرزش است که شبیه به رعشه های ناگهانی رقم می خورد. البته این رعشه ها بیشتر در ارتباط با حملات عصبی (بویژه حملات اضطراب) بوده و من بشکل عامدانه ای از پرداختن به رعشه های مرتبط با مسئله ی تشنج (سیژِر) امتناع خواهم کرد.
اگر فردی از اختلالات اضطرابی حاد در رنج باشد و توامان به اختلال خلقی افسردگی نیز مبتلا باشد، پیش می آید که بشکل ناگهانی تحت تاثیر یک محرک (مثلا یک صدا) ترسیده و از سر آن ترس بخشی از بدنش شروع به لرزه کند.
اگر فرد مزبور بعلت مسئله ی افسردگی اش نتواند بر لرزه فایق آمده و بشکل شناختی آن را کنترل کند، این امکان وجود دارد که لرزه ی مربوطه ادامه یافته و چونان رعشه ای غیرقابل کنترل دقایقی بخش هایی از بدن وی را درگیر کند و حتی شاید در اثر این رعشه ها فرد تعادل خود را نیز از دست دهد اما قسمت خوب ماجرا این است که این رعشه ها همواره محضا در اثر علل روانشناختی هستند و آسیبی جدی به همراه نخواهند داشت.
12031
