سرگرمی های دنیای اینترنت (بویژه شبکه های اجتماعی) شرایطی را مهیا کرده اند که به بسیاری از نیازهای آحاد جامعه بشکل مجازی پاسخ داده شود. فارغ از اصالت این پاسخ ها و یا اصالت اقناع نیازهای مرتبط با آن ها در نزد افراد، این فضا و امکانات مرتبط با آن در حال پاسخ دهی به طیف گسترده ای از نیازهای انسان هاست. امروزه از نیاز به اطلاعات گرفته تا نیاز به ارتباطات اجتماعی و یا عاطفی، اینترنت یک سورس و منبع در دسترس است.
من منکر شگفت انگیز بودن پدیده ی اینترنت نیستم، اما هدفم در این نوشتار اشاره به مجازی بودن عمده ی این پاسخ هاست. پیشتر در نوشتارهای دیگر نشان داده بودم که اینترنت اگرچه در ظاهر ما را به هم متصل کرده، اما همین اتصال فراگیر و دایمی، تحت اثرِ عکس، ما را تنهاتر ساخته است زیرا بشکل مجازی این توهم را به ما می دهد که ما با هم در ارتباط هستیم، اما این ارتباط کجا و آن ارتباط اصیلی که بقای ما در گرو آن است؛ کجا؟!
در سایر جنبه ها نیز مسئله به همین گونه است. در رابطه با مطالعه و دانش اندوزی، اینترنت مخاطبِ خود را با نوعی اثر مجازی که تحت آن فرد مزبور توهم دانایی را پیدا کند، مواجه خواهد ساخت. در رابطه با سرگرمی و اشتغال نیز همین است. خیلی از کاربران از جهت اتصال دایمی به اینترنت گمان خواهند کرد که واقعا در حال انجام کاری هستند، اما در آنجا حقیقتا کاری رخ نمی دهد.
مشخصا در رابطه با این دو مثال اخیر ارایه ی توضیحات تکمیلی لازم بنظر می رسد. هنگامیکه کاربر اینترنت در شبکه های اجتماعی مجازی مداوما تحت بمباران اطلاعاتی قرار می گیرد، بشکل ناخودآگاه خیال خواهد کرد که از هر مطالعه ی عمیق و معناداری بی نیاز است زیرا که او از تعداد ازدواج ها و طلاق های فلان هنرپیشه گرفته تا شماره ی کفش بهمان ورزشکار، مطلع است.
بودن در کوران مبادله ی دایمی اطلاعات، فرد را دچار توهم دانایی می کند و از سر این توهم انگیزه ی وی برای مطالعات جدی از دست رفته و خروجی این مسئله بیسوادی و ناآگاهی توده ها در طولانی مدت است. در رابطه با نفس کار فعالیت اجتماعی، دوباره اتصال دایمی و داشتن مراودات گوناگون با خیل عظیمی از کاربران رقیب، این احساس را بشکل غلطی در نهاد فرد شعله ور می سازد که خیال کند بطرز مطلوبی در حال فعالیت است، اما اصل ماجرا چیز دیگری است.
فعالیت های چنین کاربرانی عملا فعالیت هایی پوچ و عبث است. شرکت در بحث های اینترنتی و یا اظهارنظرها و پُست کردن عقاید و نگرگاه ها نهایتا در کوران مبادلات اینترنتی گم شده و فرد مزبور زمان خود را بطرز ناجوانمردانه ای از دست داده است. با عنایت به همه ی این مسایل، من (تا خیلی دیر نشده است) همگان را به مدیریت کردن زمانشان در انجام فعالیت های اینترنتی (بشکل هوشمندانه ای) توصیه می کنم.
12059 – 12058
