طول زندگی یک کمیت است که از روی تعداد سال های گذشته ی زندگی فرد محاسبه می گردد. این طول گویا برای هر دو انسانی که در یک سال به دنیا آمده اند، عدد واحدی است. فرد الف و فرد ب، هر دو (مثلا) چهل ساله هستند. طول زندگی ایشان مبتنی بر تقویم یک عدد ثابت است. اما آیا عرض زندگی این دو فرد نیز یکسان است؟!
آیا آن دو هر کدام به یک میزان از زندگی و خوشی ها، آرامش ها و شادی های آن بهره برده و از دردها، رنج ها و غم های آن درس گرفته اند؟! کسی نمی داند! این را باید از خودِ ایشان بپرسیم. پس علاوه بر طول زندگی، گویا ما با مفهوم دیگری موسوم به عرض زندگی نیز سر و کار داریم. در باور من عرض زندگی همان کیفیت زندگی است. اگر طول زندگی کمیتِ آن باشد؛ عرض زندگی کیفیت آن است.
اما این کیفیت در گرو چیست؟! آیا ما می بایست که مثلا در بهترین منطقه ی جهان زندگی کنیم تا که زندگی مان از کیفیت بالایی برخوردار گردد؟! این اگرچه خود یک رویکرد است، اما من در اینجا می خواهم که راهکار دیگری را بعنوان یک کاتالیزور جدی در جهت افزایش کیفیت زندگی مطرح کنم: قطعا حضور دوستان خوب تا حد زیادی افزایش دهنده ی کیفیت و بعبارت دیگر، عرض زندگی ماست.
حضور دوستان به تعریض زندگی ما منتهی خواهد شد. ما به دوستان خوب برای عرض دادن به زندگی خویش نیازمندیم. باور کنید…
12057
باورمندی قاطعم دوست بزرگ?
درود و سپاس…