این روزها در کشور آمریکا جنبش هایی برای ایجاد محدودیت در حمل سلاح گرم بتوسط شهروندان در حال رخ دادن است. البته این دست جنبش ها در کشور آمریکا پدیده ی تازه ای نیست، اما پس از حادثه ی تیراندازی اخیر در یکی از دبیرستان های این کشور، این جنبش های قدیمی، دوباره جان تازه ای به خود گرفته اند.
یکی از جنبه های جالب این مسئله، حال و هوای رهبری آنهاست که این بار بتوسط خود دانش آموزان رقم می خورد. شاهد بوده ام که رهبری بخش زیادی از این جنبش را یک پسربچه ی دبیرستانی 18 – 17 ساله بر عهده گرفته است.
در فیلم «بولینگ برای کلمباین» ساخته ی مایکل مور فیلمساز منتقد آمریکایی شاهد بخش هایی از تلاش وی و سایر همکارانش برای ایجاد محدودیت در حمل سلاح در این کشور هستیم. در آنجا دیدیم که رهبران این جنبش همه بزرگسالان آمریکایی بودند؛ اما این بار همانطور که در بالا گفتم انگار بچه مدرسه ای های آسیب دیده، یک بازوی قوی در این مبارزات شده اند.
اگرچه کشور آمریکا در مقایسه با جوامع مترقی اروپایی همواره از نظر فرهنگی و مسایل مرتبط با حقوق انسان ها در رتبه ی پایین تری قرار داشته است، اما پرورش نسل جدیدی از رهبران کم سن و سال در این کشور که تا این حد قادر به تاثیرگذاری باشند، حقیقتا اتفاقی ستودنی است.
در جامعه ی ما هنوز افراد تا سن 40 سالگی در خانه ی پدری زندگی می کنند اما در آنجا شاهدیم که چگونه یک پسربچه ی دبیرستانی شجاعت و اعتماد بنفس رهبری یک جنبش میلیونی را دارد. به امید پیروزی حقیقت…
12145
