پلاستیک بلای خانمان سوزی شده است. ترکیبات پلاستیکی که ساخته ی آدمی هستند بشکل طبیعی در طبیعت یافت نشده از این رو سازوکاری نیز برای تجزیه ی آن ها وجود ندارد. یک ظرف پلاستیکی ساده به قرن ها زمان برای تجزیه شدن بشکل کامل در دلِ طبیعت نیازمند است: قرن ها زمان!
فکرش را بکنید. آن قاشق پلاستیکی که در دوران کودکی با آن فِرِنی می خوردید و حالا نمی دانید که کجاست، اگر وارد چرخه ی بازیافت نشده و جایی در طبیعت رها شده باشد، همچنان آنجا سُر و مُر و گند، انگار که همین دیروز در دستان شما بوده باشد، در زیر تلی از خاک جا خشک کرده است و این خیلی عجیب است.
اخیرا جنبش هایی برای کم کردن مصرف پلاستیک بتوسط اشخاص حقیقی و حقوقی شکل گرفته است که خوشبختانه در عمل نیز بخوبی جواب داده اند، اما هدف من از این نوشتار کشیدن خط ممیزه بین مفاهیم یکبار مصرف و پلاستیکی است. از آنجاییکه اکثر آنچه که بعنوان ظرف و ظروف و یا حتی کیسه و غیره با صفت یکبار مصرف به دست مردم رسیده، پلاستیکی بوده است؛ این خیلی محتمل است که ایشان گمان کنند در نتیجه هر آنچه که پلاستیکی است، یکبار مصرف است.
خیر! یک قاشق پلاستیکی، یک قاشق لزوما یکبار مصرف نیست. شاهد بوده ام که افراد هر آنچه را که پلاستیکی و ارزان است، پس از مصرف دور بیاندازند. این مسئله آسیب دوگانه ای به طبیعت وارد می آورد. می توان از ظروف باکیفیت پلاستیکی (ولو یکبار مصرف) چندین بار استفاده نمود و بدین سان آسیب کمتری به طبیعت رساند. این جنبشی است که از نهاد زندگی شخصی هر یک از ما می بایست که آغاز گردد.
12168
پلاستیک بخش بزرگی از زندگی ماها رو گرفته، امیدوارم زودتر آلترناتیو ارزان قیمتی بیاد و جایگزین بشه