نویسنده، کتاب بخوان (031-010)

شنیده ام آنانی که دست به قلم هستند در مواقعی گلایه کرده و کم کاری های خود را به خشک شدن سرچشمه ی ذوق شان نسبت می دهند. یا اینکه مثلا می گویند که دست و دلشان به نوشتن نرفته و ایده ای نیز در سر ندارند. توصیه ی همیشگی من به این دوستان مطالعه و تفکر در این برهه هاست. برای جوشش دوباره ی چشمه ی خلاقیت (بویژه در مسئله ی نوشتن)، مطالعه یک باید غیرقابل انکار است.

البته مطالعه به تنهایی کافی نیست و آنکس که اهل نوشتن است، می بایست که همچنین در مطالعات خود بشکل نظری غور کند. بدون اندیشیدن به آنچه که خوانده ایم، خروجی مطلوبی در زمینه ی نگارش آراء و نظرات خود نخواهیم داشت. برنامه ی شخصی خودِ من در آکرونیم “خان” خلاصه می شود.

خ یعنی خوانش، الف یعنی اندیشش و نون دلالت کننده بر مسئله ی مهم نگارش است. این «مثلث خان» بدون هر یک از اضلاعش، هویت خود را از کف داده و همچون حبابی می ترکد. یک پژوهشگر جدی هم یک کتاب خوان جدی است، هم یک متفکر جدی… و بتبع آن ها یک نویسنده ی جدی نیز است. لاجرم متفکران و نویسندگان جدی نیز خودشان پژوهشگران و کتاب خوان های جدی هستند.

پس اگر خودتان و یا اطرافیانتان سابقا دستی بر آتش نویسندگی داشته و اما اخیرا برهه ای است که کم کار شده اید، آغاز به مطالعه کردن نمایید. کتاب خواندن و تعمق کردن در آموخته ها موتور فعالیت نویسندگی شما را روشن خواهد کرد. اگر از آخرین کتابی که خوانده اید مدت زمان زیادی می گذرد، بی شک خلاقیتی در کار نخواهد بود، زیرا که خواندن محرک اندیشیدن و نوشتن است.

12175