در ریشه یابی عمده ی مسایل مرتبط با حوزه ی روان نهایتا به این ایده می رسیم که مسئله ی مزبور تلفیقی از فاکتورهای بیولوژیکی (زیستی)، پسیکولوژیکی (روانی) و سوسیولوژیکی (اجتماعی) است. از این جهت می توان نتیجه گری کرد که خیل کثیری از مسایل مرتبط با شخصیت، مسایلی «بیوپسیکوسوسیال» (زیست روان جامعه شناختی) هستند.
این مطلب نشان می دهد که هم مسایل وراثتی، هم مسایل روانی و هم فاکتورهای محیطی و اجتماعی در یک میکس (آمیخته) توامان هستی آدمی را می سازند. همیشه در بحث های داغِ گفتمان های روانشناختی جدل بین طبیعت باوران و تربیت گرایان طرفدارهای خاص خود را داشته و داراست اما امروزه دیگر بمدد دستاوردهای سترگ علمی در تمامی شاخه های دانش های انسانی، ما به پارادایم «بیوپسیکوسوسیالیته» رسیده ایم.
ترتیب این بخش ها در این عبارت بسیار گویا دارای نوعی دلالت ذاتی است. این ترتیب بر این مسئله دلالت دارد که نقش مسایل زیستی، سپس روانی و نهایتا محیطی و اجتماعی بترتیب از زیاد به متوسط و نهایتا کم می رسد. این ترتیب نشان می دهد که فاکتورهای جامعه شناختی در شخصیت انسان راحت تر از فاکتورهای روانی و خودِ این فاکتورها نیز راحت تر از پارامترهای زیستی قابل دخل و تصرف هستند.
گریزی از جبرهای زیستی حیات وجود ندارد. خصلت های روانی نیز در همان مسیرهای زیستی به جریان افتاده و نهایتا اجتماع نیز دربرگیرنده و یکپارچه ساز همه ی این متغیرهاست. به گمان من انسان یعنی موجودی بیوپسیکوسوسیال…
12187
