یکی از حقه های کثیفی که تولیدکنندگان (بویژه تولیدکنندگان محصولات خوراکی) به مشتریان خود می زنند این است که در مواقع نوسانات افزایش قیمتِ مواد اولیه ی مورد نیاز تولیداتشان از کمیت و کیفیت محصول زده تا اینکه قیمت ها را ثابت نگاه دارند.
من خود شخصا بارها قربانی این دست شیطنت ها بوده ام. مثلا یک محصول خوراکی در سایز و کیفیت دچار افت جدی شده تا قیمت آن ثابت بماند. کیکی که به اندازه ی یک کف دست بود، حالا با همان قیمت اما نصف کف دست، حسابی لاغرتر و خشک تر و بی مزه تر عرضه می گردد.
اگر تولیدکننده ای این متن را بخواند احتمالا با همکاران دیگر خود همذات پنداری کرده و حق را به ایشان بدهد. من در اینجا قصد ندارم که کسی را محکوم کنم، بلکه هدف من اشاره به این مسئله چونان یک حقه ی تولید است. این حقه در طولانی مدت بیش از هر کس دیگری، به ضرر همان تولید کننده خواهد بود
مشتری اگر احساس کند که رودست خورده و سرش کلاه رفته است، از تولید کننده انتقام خواهد گرفت و این انتقام گاهی اوقات حالت انتحاری نیز به خود می گیرد و این یعنی اینکه مصرف کننده ترجیح می دهد که سراغ برند دیگری رفته و علیرغم بالاتر بودن قیمت محصول جایگزین، آن را تهیه کند تا دچار احساس خسران و غبن نگردد.
زدن چنین حقه هایی هوش چندانی نمی خواهد، اما باهوش تر آن کسی است که مصالح طولانی مدت مجموعه ی خود را فدای سودآوری های موقتی این مدلی نگرداند. اینکه راه برون رفت از این مسئله چیست را به هوش، درایت و اخلاقمداری متولیان امر واگذار می کنم.
12201
