آنانی که بعلت مشکلات زندگی شان برهه هایی نسبتا طولانی بدخلقی هایی را نسبت به اطرافیان خویش روا داشته اند، پیش می آید که در مقطعی از زندگیِ پرخشم و غضبشان بعلت فشارهای وارده از درون و بُرون، یکپارچگی روانی شان از کف رفته و دچار فروپاشی روانی شوند.
در این دست مواقع خیلی محتمل است که ایشان بخواهند بشکل مستقیم و یا غیرمستقیم خطاهای گذشته ی خویش را جبران کنند. مثلا بشکل غیرقابل انتظاری مهربان شده و یا تغییر خلق و خو می دهند. آنان به دنبال جبران مافات بوده و با تغییر حداکثری اَعمال و رفتارشان سعی در به دست آوردن دل آن کسانی را دارند که نزد خود گمان می کنند که روزی در حق ایشان کوتاهی کرده اند.
اما تغییر یک شبِ در شخصیت این افراد معمولا در ذوق مخاطبانشان می زند زیرا آن ها نمی توانند چنین تغییر یکباره ای را هضم کنند و عملا اکثریت افراد بر این باور هستند «چیزی که یک دفعه ای حادث شده باشد، یک دفعه ای نیز از بین خواهد رفت» و این یعنی اینکه مهربانی های این افراد مدت زمان زیادی به طول نیانجامیده و بزودی همه چیز به حال قبل باز خواهد گشت و این عدم باور نیز منتهی به بدتر شدن حال این انسان ها خواهد شد.
توصیه ی من به این افراد و مخاطبانشان صبوری پیشه کردن است. من در بالا هم اشاره کردم. خیلی از بدخلقی هایی که از انسان ها سر می زند ریشه در مشکلات ایشان دارد، مشکلاتی که ربط چندانی به خود افراد ندارد. پس بیائیم که صبوری پیشه کنیم و به دنبال تغییرات سریع نباشیم و به هر چیزی فرصت مقتضی دهیم.
12380
