برای شخص من لذت بردن از جریان زندگی فقط و فقط در گرو مسئله ی مهم اولویت بندی است. اگر من کارهای خود را طبق اولویت بندی به انجام نرسانم، از انجام هیچ کدام از آن ها لذت نخواهم بُرد. مثلا بسیار علاقه دارم که روی کاناپه وقت تلف کرده و مطالعه های بی هدف انجام دهم. اما در همان زمان می دانم که چند صفحه ای از مقالات روزانه باقی مانده و پیش از هر کار دیگری بهتر است که آن ها را به سرانجام رسانم.
پس از این همه سال مقاله نویسی هنوز این کار برای من کار چندان خوشایندی به نظر نمی رسد. من وقت تلف کردن روی کاناپه برای مطالعات درهم برهمی را به مقاله نوشتن ترجیح می دهم اما برای آنکه بتوانم ساعاتی در روز از این اقدام خوشایند لذت ببرم، نخست می بایست که مقالات را بنویسم. پیش از نوشتن مقالات (که در اینجا اولویت بالاتری دارد) من از مطالعه بر روی کاناپه (کاری با اولویت پایین تر اما لذت بخش تر) لذت نخواهم بُرد.
اولویت بندی سبب می شود که از انجام کارهای خوشایندمان لذت وافر ببریم. مثال نظافت و تماشای برنامه های ویدئویی نیز مثال خوب دیگری است. زمانیکه بنا بر برنامه های موجود اولویت نظافت بالاتر از تماشای یک سریال کمدی باشد، مادامیکه نظافت به سرانجام نرسیده باشد، شخصا از تماشای برنامه ی کمدی لذت نخواهم برد زیرا که مجموعه ی ذهن و روان من عمیقا درگیر کارهای اولویت بالاتر است.
شگفتا که پس از انجام نظافت، هم اکنون فیلم دیدن لذتی صدچندان دارد. لذتی بدون هرگونه عذاب وجدان… لطفا اولویت بندی و پایبندی به آن فراموش نشود.
12379
