چند سال قبل یک هنرمند شرقی اقدام به ارایه ی اثری هنری نموده بود که در آن به تفاوت مردمان مغرب زمین و مشرق زمین بشکل هنرمندانه ای پرداخته بود. یکی از این تفاوت ها در رابطه با واکنش مردمان این خطه ها از جهان به وضعیت آب و هوا بود. از نظر او مردمان غرب در روزهای بارانی غمگین بوده و در روزهای آفتابی خوشحال هستند. برعکسِ آن ها، مردم شرقی در روزهای بارانی خوشحال و در روزهای آفتابی غمگین اند.
اگرچه این برداشت با توجه به ویژگی های اقلیمی غرب و شرق (بنحویکه غرب سرسبز و شرق خشک) و با عنایت به اقتصاد شرق که بیشتر کشاورزی و غرب بیشتر صنعتی است، تا حدودی درست جلوه می کند اما بگمانم علت اصلی آن در سبک زندگی مردمان این نواحی ریشه دارد.
مردم غرب در مقایسه با مردم شرق بیشتر اهل تفریحات خارج از منزل بوده و هوای بارانی سدی در راه این تفریح است. مردم شرق بیشتر به دنبال گذران زندگی بوده و تفریح نقش چندانی در زندگی ایشان ندارد. از این روست که به باران به چشم یک تهدید تفریح ها نگاه نکرده و در عوض نقش طولانی مدت آن در رفع بی آبی و بهبود کشاورزی را مدنظر دارند. نتیجتا برای جوامعی که با تهدید خشکسالی مواجه نبوده و به دنبال تفریح هستند، باران یک «پارتی پوپر» (یعنی آن چیزی که مخل دورهمی تفریحی و شادی است) قلمداد می شود.
و اما اینکه آب و هوای این روزهای تهران بارانیِ بارانی است. این خوشحالی را در چهره ی عمده ی ایرانیان که این روزها تفریح چندانی ندارند، می توان دید. باران ناجی ما از تهدید خشکسالی، آلودگی هوا و نابودی کسب و کارهای کشاورزی است. اکنون باران می بارد، پس چرا خوشحال نباشیم؟
12378
