در حال حاضر «موکش آمبانی» ثروتمندترین فرد آسیاست. او به همراه خانواده اش در یک خانه ی کذایی تقریبا دو میلیارد دلاری در بمبئی هند ساکن است. خانه ی او پس از کاخ باکینگهام، گران ترین خانه ی جهان است. توجه کنید. اینجا لندن نیست.
بمبئی، شهری پُر از زاغه و متکدی در کشوری که 42 درصد تمامی کودکان سوء تغذیه ای جهان را در خود جای داده است. از نظر من کسیکه در چنین خانه ی گران قیمتی ولو در مرفه ترین کشور دنیا زندگی کند، یک احمق است؛ چه برسد به زیستن در چنین کشوری (هندوستان). حقا که حماقت بشری بی انتهاست.
البته عده ای سطحی نگرتر از موکش پیدا می شوند که بخواهند با شعبده بازی های پوچ کلامی از قبیل ادعای «دارندگی و برازندگی» و چیزهای دیگری از این دست، از اقدام وی تمام قد دفاع کنند. اما جالبتر اینکه حرکت این فرد در کشور خودش موجی از اعتراضات، انتقادات و تمسخر را به راه انداخته است.
خانه ی وی 27 طبقه دارد. بگمانم او در طبقه ی بیست و هفتم نشسته و از آن بالا به زاغه های شهر نگاه می کند. او نزد خودش چه فکری کرده است؟! من منتقد سبک زندگی نادرست وی هستم. در جهان سرمایه داری ثروتمند شدن محصول سوار شدن بر موج هایی است که آشیانه های آن ها باگ ها و حفره های موجود در نظامات اقتصادی است.
تقریبا صد درصد ثروت موکش خروجی یک نظام اقتصادی فَشَل و فاسد سرمایه دارانه است. حقا که از چنین انسانی بیش از این انتظار نمی رود.
12377
