(از زبان شخصی تا زبان جمعی)
دقیقا همچون یک میوه، زبان انسان نیز دارای سه لایه ی اصلی هسته، گوشته و پوسته است. هر یک از این لایه ها ادبیات خاص خود را داشته و انسان این امکان را دارد که یک پیام یکسان را به هر یک از این زبان ها درآورده و آن ها را انتقال دهد.
ما در باب ایده هایمان این توانایی را داریم که بمدد هر یک از این لایه ها صحبت کنیم. نشانه شناسی های زبان انسان هنگامیکه بر بستر هسته و راجع به یک موضوع ویژه صحبت می کند، با این نشانه شناسی در سطح گوشته و پوسته فرق می کند.
بطور مثال هنگامیکه من در پیرامون یک سِری از ایده های خود با خویشتن به تفکر مشغول هستم، از زبانی بهره می گیرم که کلمات و واژگان منحصربفردی دارد. بیان این واژه ها و عبارات در گفتگوهای بینافردی (هنگامیکه در سطح گوشته و یا پوسته هستیم) می تواند که منجر به سوء تفاهم شود.
بعنوان مثال هنگامیکه من در حال فکر کردن به خود و چالش های زندگی هستم، امکان دارد که در سطح هسته به خود چونان ناخدا و به این چالش ها چونان امواج کشتی شکن نگریسته و از همان ترمینولوژی کشتیرانی برای ناوبری زندگی بهره ببرم. صحبت از این ایده ها با دیگران ایشان را در هزارتوی زبان شخصی من گیر می اندازد.
در صحبت با نزدیکان (گفتگو در سطح گوشته) ممکن است که اشاراتی به این نشانه ها (نشانه شناسی زبان هسته ای) داشته باشم (که البته برای برندسازی فکر من ضروری است) اما هرگز ایشان را به آن جهان مثالین راه نخواهم داد.
سرآخر نیز در گفتگو با عامه ی مردم همان پیام را با ادبیات کاملا عُرفی و رایج (زبان پوسته ای) انتقال داده و در نتیجه از سوء برداشت ها و قضاوت ها در امان خواهم ماند.
12397
