محتوانویسی و یا تهیه ی محتوا عباراتی هستند که این روزها حسابی باب شده اند. اما منظور از آن ها دقیقا چیست؟ پیش از آنکه به این پرسش پاسخ دهم لازم می دانم تاکید کنم که تولید محتوا یک ژانر ادبی نیست. تولید محتوا یک اقدام است و نه چیزی بیشتر از آن. تولید محتوا یک عمل و فعالیت است و هیچ ربطی به ژانرهای ادبی معاصر و مدرن ندارد.
گاهی عده ای از تولیدکنندگان محتوی تلاش دارند که فعالیت خود را نوعی ژانر قلمداد کنند و این ادعایی است که از اساس غلط است. تولید محتوا «نویسندگی» نیز قلمداد نمی شود زیرا که نویسندگی ادبی چونان یکی از شقوق هنر یعنی نوشتن از برای نوشتن، چه کسی طالب نوشته های ما باشد و چه نباشد.
اما آنکس که تولید محتوا می کند به دنبال فعالیت نویسندگی نیست بلکه به دنبال نوشتنِ آن چیزی است که احتمالا به مذاق مشتریان یک کالا و یا خدمت خوش آمده و آن ها را به خرید دعوت کند. پس با عنایت به مسایل فوق تولید محتوا صرفا یک فعالیت نوشتنی است. تولید محتوا (محتوانویسی) نه ژانر (گونه ی ادبی) است و نه نویسندگی.
اکنون می خواهم که بشکل تخصصی تری به سوال فوق پاسخ دهم. محتوی نویسی که اساسا نوعی فعالیت نوشتنی است، دقیقا چیست؟! این فعالیتِ نوشتنی عملا نوعی اقدام بازاریابانه بشکل مکتوب و نوشتاری است. پیش از این تمام آنچه که بازاریابی نامیده می شد در هشتاد درصد مواقع اقدامی کلامی و شفاهی بود و اکنون در محتوانویسی (تهیه ی محتوا، تولید محتوا، خلق محتوا و هر اسم دیگری) شکل مکتوب به خود گرفته که با ابزارهای بازاریابانه ی امروز همنواتر باشد.
12414
کاملا موافق هستم.بویژه این روزها که هر کس تحصیلاتی کرده خود را کاتب نیز میداند.
“طاس در تخته چون خوش بنشست
هر که باشد،او نراد گشت!”