پیش می آید که در جریان زندگی، در اثر تفکر و تعمق، به درست بودن مطلبی در زندگی خود واقف می شویم، اما اشتباها عمل به آن فعل درست را به آینده ای نامشخص موکول می کنیم.
مثلا می دانیم که بایستی برای شادتر شدنِ جریان زندگی خود فلان اقدام خاص را انجام دهیم، اقدامی که انجامش انرژی و یا وقت چندانی نیز از ما نمی گیرد اما در عوض بشکل عملی برکات زیادی را عاید ما می کند (در این باره حتی شما می توانید که به یک فعل بسیار ساده ی شستن ظرف ها قبل از خواب فکر کنید.
همین اقدام بسیار ساده روحیه ی شما را در صبح هنگام آتی بسیار بهبود می بخشد). شما نشسته اید و به اینکه این عمل بهتر است که انجام شود، بر اساس برداشت تان از عقل و تجربه ایمان دارید، اما جایی در نهاد خود گمان می کنید که در آینده این اقدام را به انجام خواهید رساند.
آدمی آنچنان میل به انجام کارهای ساده در نیل به خوشبختی را سرکوب کرده و آن را به آینده های نامشخص نسبت داده است که گویا در نهادش به اشتباه خوشبختی مسئله ای ملازم و مرتبط با آینده است و زمان اکنون قرابت چندانی با خوشبختی ندارد. این رویکرد غلط است و هدف من از این نوشتار اشاره به همین اقدام اشتباه است.
اگر در لحظه ی اکنون یعنی «در همین جا و در همین حالا» به درستی فعلی واقف شدید، بی هرگونه تعلل آن را انجام دهید. از عدد 10 تا عدد 1 معکوس شمرده و هنگامیکه به عدد 1 رسیدید، خود را فارغ از هر گونه اینرسی و لختی جانکاه از جایتان بلند کرده و کار مزبور را به انجام رسانید. آنگاه خواهید دید که اقدام (و نه آگاهی محض) دروازه های خوشبختی را سریعتر از هر فکری برایتان می گشاید.
زندگی جای دیگری نیست، زندگی همیشه یعنی «همین جا و همین حالا».
12503
